مروری بر زندگی شهدای البرز/ 7
شهید مهدی شرع‌پسند؛ مردی از تبار روشنی
در دل کوچه‌های خاکی کرج، کودکی قد کشید که روزی با چشمان مهربان و دلی دریایی، به قلب آتش زد تا وطن بماند؛ مهدی شرع‌پسند نه فقط یک فرمانده که تکه‌ای از آفتاب بود که امنیت را برای مردم این مرز و بوم به ارمغان آورد.
در هر سرزمینی، نام‌هایی هستند که در تاریخ جاودانه می‌شوند؛ نام‌هایی که تبدیل به نمادهایی از شجاعت، فداکاری و انسانیت می‌شوند. یکی از این نام‌ها که همیشه با احترام، عشق و افتخار به یاد می‌آید، نام سردار شهید مهدی شرع‌پسند است.
مهدی شرع‌پسند در ۱۳۳۳ در محله‌ای ساده و آرام در کرج، به دنیا آمد. محله کارخانه قند. این نقطه کوچک جغرافیایی، پرورش‌دهنده مردی بود که تاریخ را با دستان خود نوشت. مهدی از همان ابتدای زندگی، ویژگی‌هایی داشت که او را از دیگران متمایز می‌کرد. پس از تحصیل و گرفتن دیپلم در سال ۱۳۵۲، همان‌طور که بسیاری از جوانان به زندگی عادی خود ادامه می‌دادند، مهدی به سربازی رفت، اما هیچ‌کس نمی‌دانست که این آغاز یک مسیر طولانی و پر از فداکاری است؛ مسیری که او را تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین فرماندهان جنگی ایران کرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی، مهدی شرع‌پسند تصمیم گرفت که در عرصه‌ای بزرگتر، نقش‌آفرینی کند. در سال ۱۳۵۸ وارد سپاه پاسداران شد و مسئولیت بسیج شهرستان کرج را به عهده گرفت. اما این آغاز جنگ بود، جنگی که هر روز آن خون تازه‌ای به زمین می‌ریخت و هر لحظه برای آزادی این سرزمین، جانی فدا می‌شد. مهدی نه تنها از این مبارزات عقب نکشید، بلکه هر روز در خط مقدم ایستاد و فرماندهی گروه‌های مختلف را بر عهده گرفت.
در اوج جنگ، زمانی که دشمن بعثی حملات سنگین خود را شروع کرده بود، مهدی در اولین گروه از کرج به کردستان اعزام شد. این عملیات‌ها در دل خود تاریخ‌ساز شدند. در پاکسازی سنندج و شکست محاصره باشگاه افسران، مهدی با شجاعتی بی‌نظیر در کنار هم‌رزمانش ایستاد. مهدی نه تنها فرمانده‌ای جنگجو، بلکه رهبری دلسوز و انسان‌دوست بود.
اما شخصیت این شهید بزرگ تنها به میدان جنگ محدود نمی‌شد. در هر مرحله از جنگ، انسانی باقی ماند که در سخت‌ترین لحظات، دست از مهربانی برنداشت. در آزادسازی گیلانغرب با فرماندهی بی‌نظیر خود، در دو عملیات ایذایی نقش اساسی داشت و قله چغالوند را آزاد کرد تا شهر گیلانغرب از تیررس دشمن خارج شود. هرگاه زخمی می‌شد، نه تنها از درد جسمی خود شکایت نمی‌کرد، بلکه به رزمندگانش یادآوری می‌کرد که ما برای چیزی بزرگتر از خود می‌جنگیم. در عملیات‌های فتح‌المبین، آزادسازی خرمشهر و عملیات رمضان هرگز از جان خود در برابر خطرات بزرگ نمی‌ترسید. در عملیات رمضان وقتی از ناحیه دست مجروح شد، همچنان ایستاده بود و در عملیات‌های بعدی نیز هیچ‌گاه از جبهه فاصله نگرفت. در حقیقت، هر زخمی که بر بدنش وارد می‌شد، به او نیروی مضاعفی می‌داد که همچنان در میانه میدان بماند.
در اوایل سال ۱۳۶۲، وقتی که تیپ نبی اکرم(ص) در کرمانشاه تشکیل شد، مهدی به درخواست فرمانده وقت تیپ، به این منطقه اعزام شد و به‌عنوان فرمانده طرح و عملیات تیپ نبی اکرم(ص) فعالیت کرد. در شرایطی که بسیاری از فرماندهان به‌دلیل جراحات جسمی از میدان کنار می‌رفتند، همچنان ایستاد و به وظیفه‌اش ادامه داد و تا آخرین لحظه‌ای که می‌توانست، برای میهن و مردمش جنگید.
مهدی شرع‌پسند در نهایت در تاریخ دوم اسفند ۱۳۶۲، در عملیات والفجر ۵ در منطقه چنگوله، در حالی که تنها ۲۹ سال داشت، به شهادت رسید. در روزهای پایانی بهمن‌ماه ۱۳۶۲، در میان آتش و خون دشمن، جان خود را فدای میهن کرد.
امروز، در حالی که یاد و خاطره‌اش در دل‌ها زنده است، فرزندانش، زهرا و محمدمهدی با افتخار و سربلندی ادامه‌دهندگان راه او هستند. یاد مهدی شرع‌پسند، به‌عنوان یک فرمانده دلاور و انسانی بزرگ، همیشه در تاریخ ایران زنده می‌ماند. او نه تنها یک شهید جنگی بود، بلکه نمادی از ایثار، انسانیت و عشق به وطن است که هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد.
مریم اصغرپور
انتهای پیام
