یادنامه‌ای برای دو قهرمان فراموش‌نشدنی؛ شهید مرتضی و مهدی یادگاری

وقتی سخن از شهادت در دوران دفاع مقدس به میان می‌آید، نام‌های بسیاری هستند که به‌عنوان نمادهای ایثار و فداکاری در تاریخ ایران ثبت شده‌اند. اما در میان این نام‌ها، یاد دو شهید از دیار کرج، مرتضی و مهدی یادگاری، به‌ویژه در دل کسانی که افتخار آشنایی با آنها را داشته‌اند، همیشه زنده و جاودان خواهد بود. این دو برادر، با خون پاک خود نه تنها در جبهه‌های جنگ، بلکه در عرصه اخلاق، انسانیت و مبارزه با ظلم، الگویی از ایثار و شجاعت برای نسل‌های بعدی به‌جا گذاشتند.

شهید مرتضی یادگاری در سال 1345 در شهرستان کرج و در خانواده‌ای مذهبی و پایبند به اصول اخلاقی به دنیا آمد. چهارمین فرزند خانواده بود و در دل خانواده‌ای پر از محبت و دلسوزی بزرگ شد. مرتضی از همان دوران کودکی به اصول اخلاقی پایبند بود و در کانون خانواده‌ای که تمام اعضای آن به اصول دینی و انسانی اهمیت می‌دادند، شخصیتش شکل گرفت. در کنار آموزه‌های دینی، مرتضی از همان ابتدا به تحصیل علاقه نشان داد و در این راه نیز موفق بود. او حتی در سال‌های اولیه تحصیل در مدرسه، در جمع همکلاسی‌های خود به عنوان فردی تلاشگر و دارای انگیزه بالا شناخته می‌شد.

اما آنچه مرتضی را از دیگران متمایز می‌کرد، ویژگی‌هایی بود که نه تنها در کلاس درس، بلکه در عرصه‌های اجتماعی و اخلاقی خود را نشان می‌داد. مرتضی نه تنها در تحصیل بلکه در ورزش نیز موفقیت‌های چشمگیری به‌دست آورد. او در رشته کشتی به‌طور جدی فعالیت می‌کرد و حتی در بسیاری از مسابقات به مقام‌های برتر رسید. اما مهم‌ترین ویژگی که در دل همه ماند، منش اخلاقی او بود. مرتضی فردی بسیار صبور و با احترام به بزرگترها بود و همیشه در میان دوستان و آشنایان از او به‌عنوان الگویی در احترام به والدین و رفتار اخلاقی یاد می‌شد.

در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، هنگامی که کشور درگیر جنگ تحمیلی بود و هر روز تهدیدات مختلف علیه کشور عزیزمان ایران شدت می‌گرفت، مرتضی همچون بسیاری از جوانان انقلابی تصمیم گرفت تا در جبهه‌های جنگ حضور یابد. او که در سنین نوجوانی به‌دلیل مبارزات انقلابی علیه رژیم پهلوی شناخته شده بود، در سن 15 سالگی به جبهه‌های جنگ اعزام شد. مرتضی با شجاعتی مثال‌زدنی در اولین روزهای حضورش در جبهه، در نبردهای سخت و خونین شرکت کرد.

در روز سوم حضورش در جبهه، هنگامی که در حال انجام وظیفه بود، در اثر اصابت ترکشی از خمپاره به سرش، به شدت مجروح شد.  پس از انتقال به بیمارستان‌های صحرایی، بیمارستان طالقانی و بیمارستان حضرت سجاد (ع) در تهران، پس از شش روز در حالتی بیهوشی به شهادت رسید. در آن روزها، در حالی که خانواده‌اش از حال او بی‌خبر بودند، مرتضی با فدای جان خود، در حالی که هنوز نوجوانی بیش نبود، به آرزوی همیشگی خود، یعنی شهادت، رسید.

اما پس از شهادت مرتضی، داستانی غیرمنتظره آغاز شد. به‌دلیل مشکلات اداری و عدم اطلاع‌رسانی صحیح، جنازه شهید مرتضی به اشتباه به پزشکی قانونی تهران منتقل شد و از آنجا به خانواده‌ای دیگر در تبریز تحویل داده شد. آن‌ها جنازه مرتضی را در روستای قاضی‌جهان در آذرشهر دفن کردند. این اشتباه در حالی اتفاق افتاد که خانواده مرتضی در جستجوی پیکر عزیزشان در پی اعلام وضعیت، پیگیر اخبار بودند. پس از گذشت دو ماه، حقیقت ماجرا فاش شد و خانواده شهید با پیگیری‌های مستمر خود توانستند از این اشتباه مطلع شوند. البته علی‌رغم موافقت‌های قانونی و بنیاد شهید برای انتقال جنازه به کرج، مرتضی در همان محل دفن خود باقی ماند. در نهایت، مزاری به یادبود از شهید مرتضی در امامزاده محمد کرج، در کنار برادر بزرگترش، مهدی یادگاری، ساخته شد.

مهدی یادگاری، مردی از جنس فداکاری و ایثار

شهید مهدی یادگاری، بزرگتر از مرتضی، در دوم فروردین سال 1340 در کرج به دنیا آمد. او نیز در یک خانواده مذهبی و انقلابی رشد کرد و در همان دوران کودکی با آموزه‌های دینی آشنا شد. مهدی به مانند برادر خود مرتضی، در دوران جوانی خود را وقف آرمان‌های انقلاب اسلامی کرد و به مبارزات انقلابی پیوست. او همانند مرتضی با دست خود می‌ساخت و در عرصه‌های مختلف علمی و اجتماعی حضور داشت.

در 15 اردیبهشت 1361، در عملیات آزادسازی خرمشهر، مهدی نیز در خط مقدم نبرد قرار گرفت و در اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. شهادت مهدی یادگاری نه تنها ضربه‌ای سنگین به خانواده‌اش وارد آورد، بلکه در جامعه نیز این پیام را رساند که جوانان این مرز و بوم در راه دفاع از وطن و دین، هیچ‌گاه از پای نمی‌نشینند.

مرتضی و مهدی یادگاری، هر کدام در دوره خود قهرمانانی بی‌نظیر و الگویی از فداکاری و ایثار بودند. روح این دو شهید همچنان در قلب‌های ایرانیان زنده است و همیشه یاد آنها در خاطرات کسانی که در کنارشان بوده‌اند، حفظ خواهد شد. از آنها به عنوان نمادهایی از نسل جوان و فداکار انقلاب اسلامی یاد می‌شود که با ایمان و شجاعت، از خاک وطن دفاع کردند و جان خود را در راه حفظ استقلال و آزادی فدای این مرز و بوم کردند.