امام جواد(ع) یک معجزه الهی در بین ائمه اطهار(ع) است
گروه معارف: مدیرکل تبلیغات اسلامی البرز گفت: امام جواد(ع) را در بین ائمه اطهار(ع) همچون یک معجزه الهی دانست و گفت: ویژگی های شخصیتی این امام بزرگوار را محبان و دلدادگان آن حضرت خوب می‌دانند.
حجت الاسلام سید عباس مسعودی، مدیرکل تبلیغات اسلامی البرز در گفت وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از البرز در آستانه سالروز شهادت امام نهم شیعیان، اظهارکرد: ایشان در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و توانستند با وجود دشمنی‌های زیاد از عهده این مسئولیت و مقام برآید.
وی افزود: امام محمد بن‌علی(ع)، معروف به 'تقی' و 'جوادالائمه' و مکنی به ابی جعفر ثانی، در نوزدهم ماه مبارک رمضان و به قولی در دهم رجب سال 195 قمری، در مدینه منوره دیده به جهان گشود.
این مسئول بیان کرد: پدرش امام رضا(ع)، امام هشتم شیعیان و مادرش خیزران(سبیکه) از بانوان پاکیزه سرشت و پارسای عصر خود و از خاندان ماریه قبطیه همسر رسول خدا (ص) بود.
مسعودی ادامه داد: امام محمد تقی(ع)، پس از شهادت پدر گرامی اش امام رضا(ع) در سال 203 هجری قمری در طوس خراسان به دست مأمون عباسی، امامت شیعیان را بر عهده گرفت و با این که وی، در آن ایام خردسال بود و بیش از 8 سال از عمر شریفش نگذشته بود، سکان کشتی امت را بر عهده گرفت و آن را به نیکی، امامت و هدایت کرد و کشتی امت را به ساحل مقصود رساند.
این مسئول ابرازکرد: نویسنده کتاب گرانسنگ 'کشف الغمه' به نقل از کمال الدین محمد بن طلحه (از بزرگان شافعی مذهب اهل سنت) درباه امام جواد(ع) گفت که 'او (امام جواد(ع) گرچه کم سن و سال بودلیکن دارای شخصیت والا و بلند آوازه بود.
مدیرکل تبلیغات اسلامی البرز بیان کرد: امام محمد تقی(ع)، بنا به درخواست مأمون عباسی در محرم سال 215 قمری وارد بغداد شد و مأمون از نزدیک با دانش، معرفت و شخصیت بی همتای وی آشنا شد و بنا به قولی که به پدرش امام رضا(ع) در خراسان داده بود، دختر خود 'ام الفضل' را به عقد ازدواج امام محمد تقی(ع) در آورد و منزلت وی را در نزد تمام نزدیکان و اقربای خویش، اعم از عباسیان و علویان، گرامی شمرد و برای وی احترام ویژه ای قائل شد.
وی گفت: هنگامی که مأمون در برابر خرده گیری‌های عباسیان کینه توز، نسبت به ازدواج امام محمد تقی(ع) با دختر خویش روبرو شد، در پاسخشان گفت 'اما از این که ابوجعفر محمد بن علی(ع) را به همسری دخترم برگزیدم، بدین جهت است که وی با کمی سن و سالش، سرآمد تمام صاحبان فضل در دانش و دانایی است، او نابغه و شگفتی دوران است.'
مسعودی افزود: به هر روی، امام محمد تقی(ع) پس از ازدواج با ام الفضل، مدتی در بغداد زندگی کرد ولی چون آن حضرت، تمایلی به معاشرت و همنشینی با عباسیان غاصب را نداشت و روحیات او با تجملات و زندگی اشرافی سازگار نبود، به بهانه زیارت خانه خدا، از بغداد حرکت کرد و عازم مکه شد و پس از زیارت خانه خدا، به مدینه منوره رفت و در همان جا، دوباره ساکن شد.
وی گفت: اما بار دیگر، امام محمد تقی(ع) در عصر معتصم عباسی به بغداد دعوت شد و با اکراه و اجبار خویش و اصرار همسرش ام الفضل، عازم عراق شد و در محرم سال 220 قمری وارد بغداد شد و مورد استقبال معتصم و سایر درباریان و عباسیان قرار گرفت.
وی ادامه داد: معتصم و سایر بزرگان عباسی که با ازدواج آن حضرت با دختر مأمون از قبل ناراحت بودند و وجود وی را در جمع خویش نمی توانستند تحمل کنند، نقشه شهادت آن حضرت را پی ریزی کردند.
مسعودی گفت: آنان به واسطه جعفر بن مأمون، خواهرش ام الفضل را به قتل همسرش امام محمد تقی(ع) تحریک و تشویق کردند و آن نادان و بی خرد، فریب اغوائات و وسوسه های شیطانی آن ها را خورد و آن حضرت را در آخرین روزهای ذیقعده سال 220 قمری مسموم کرد و بر اثر شدت زهر، آن حضرت در 25 سالگی، در 29 ذیقعده همان سال، غریبانه و مظلومانه در بغداد به شهادت رسید.
وی ابراز کرد: بدن مطهر امام جواد(ع) در مقابر قریش بغداد، در کنار قبر مطهر جدش امام موسی کاظم(ع)، که هم اکنون معروف به کاظمین است، به خاک سپرده شد.
