هدیه‌ای در سوگ؛ آزادی یک زندانی به برکت کرامت کریم اهل بیت (ع)

به گزارش ایکنا از البرز، صبح امروز، وقتی قدم به ندامتگاه مرکزی کرج گذاشتم، فضای همیشگی زندان کمی تغییر کرده بود. دیوارهای بلند و سرد امروز انتظار یک تولد دوباره را می‌کشیدند. خبری در راه بود که قلب‌ها را به تپش انداخته و چشم‌ها را پر از اشک امید می‌کرد: «ع.ا»، جوانی که هشت سال پیش به جرم قتل محکوم به قصاص شده بود، امروز با رضایت اولیای دم و همراهی مددکاران و خیرین نیکوکار، فرصت زندگی دوباره یافت و به خانه بازگشت.

فضای زندان پر از انتظار، اضطراب و شوق بود. صدای دعا و نجوای توسل به ائمه اطهار در گوشه و کنار پیچیده بود، زمزمه‌هایی که امید را به دل‌ها باز می‌گرداند. کارکنان و مددکاران همه منتظر لحظه‌ای بودند که شاید هرگز تصورش را نمی‌کردند: بازگشت یک انسان به زندگی.

لحظه‌ای که «ع.ا» قدم به سالن آزادی گذاشت، همه نگاه‌ها به او دوخته شد؛ نگاه‌هایی پر از اضطراب و اشتیاق، ترس و امید، اشک و لبخند. لحظه خروج از در زندان برای آخرین بار به عقب نگاه کرد. لبخند زد و با چشمانی خیس هشت سال گذشته را مرور کرد و قدم در راه جدید گذاشت. راه آزادی و تغییر.

علی‌اصغر فتحی، مدیرکل زندان‌های استان البرز می‌گوید: امروز یادآور اندوه اهل بیت (ع) است. اما همین ایام گاهی بهانه‌ای می‌شود برای خلق لحظاتی شیرین. در روز شهادت امام حسن مجتبی (ع)، شاهد یکی از آن لحظه‌ها بودیم؛ لحظه‌ای که یک جوان، پس از هشت سال حبس و انتظار، با رضایت خانواده مقتول دوباره به زندگی بازگشت. این اتفاق برای من و همکارانم فقط آزادی یک زندانی نیست؛ تولد دوباره است.

وی افزود: وقتی می‌بینیم خانواده‌ای داغ‌دار با گذشت و بزرگواری خود، مرگ را به زندگی بدل می‌کند، ایمانمان به انسانیت بیشتر می‌شود. اینجا، در همین سالن‌ها و سلول‌ها، ما بارها شاهد ناامیدی و پشیمانی بودیم. اما امروز، نتیجه صبر مددکاران، تلاش خیرین و مهم‌تر از همه، گذشت اولیای دم را دیدیم. 

این مسئول بیان کرد: ما در زندان تنها به دنبال اجرای قانون نیستیم. وظیفه ما این است که به زندانیان فرصت دوباره بدهیم؛ فرصتی برای توبه، برای تغییر، برای بازگشت به جامعه. خوشحالم که امروز یکی از همین فرصت‌ها به ثمر نشست. این جوان، بعد از سال‌ها، حالا به خانه بازمی‌گردد و من مطمئنم این آزادی، نه‌تنها زندگی او، بلکه نگاه جامعه به بخشش و انسانیت را هم تغییر خواهد داد.

فتحی گفت: این آزادی درست در روز شهادت امام حسن مجتبی (ع) رخ داد. امامی که به کریم اهل بیت شهرت دارد و عمر خود را در راه صلح، گذشت و کرامت انسانی صرف کرد. چه نشانه‌ای زیباتر از این؟ که یک محکوم به قصاص، درست در چنین روزی با سایه کرامت آن امام همام آزاد شود؟

مدیرکل زندان‌های استان البرز بیان کرد: امیدوارم این جوان، این هدیه دوباره را قدر بداند. از این پس هر قدمش باید ادامه همان بخششی باشد که خانواده مقتول به او نشان دادند و این مسئولیتی سنگین است.

هر نگاه و هر لحظه از این آزادی، یادآور حقیقتی بود که شاید بارها شنیده‌ایم اما کمتر لمس کرده‌ایم؛ اینکه بخشش والاترین قدرت انسان است. در دل آن لحظه تاریخی، نه فقط یک انسان از بند رهایی یافت، بلکه جامعه نیز درسی دوباره از ایمان، مهربانی و بزرگواری گرفت. این آزادی، داستان تولدی دوباره برای یک انسان، یک خانواده و حتی بخشی از جامعه بود؛ تولدی که با گذشت اولیای دم، ایمان درونی و دست‌های مهربان خیرین رقم خورد و هم‌زمانی آن با سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع)، کریم اهل بیت، معنای عمیق‌تری به آن بخشید. درسی که تاریخ در این روز به ما می‌دهد، روشن و جاودان است: کرامت، گذشت و ایثار می‌توانند زخم‌ها را التیام دهند و دل‌های شکسته را دوباره به زندگی پیوند بزنند. گویی روح کریمانه امام حسن (ع) در این آزادی جاری شد و یادآور شد که «بخشش»، هنوز هم می‌تواند معجزه‌گر باشد.

این اتفاق پیام امیدی بود برای جامعه‌ای که درگیر خستگی‌ها، دل‌نگرانی‌ها و تلخی‌های بسیار است. پیامی که می‌گوید می‌توان در اوج اندوه و رنج، راهی تازه گشود و حتی در سخت‌ترین شرایط، پنجره‌ای به سوی نور باز کرد. این پیام، دعوتی است برای همه ما تا بیاموزیم که گذشت، نه ضعف، بلکه والاترین شکل قدرت انسانی است؛ قدرتی که می‌تواند چرخه خشونت را بشکند و آینده‌ای روشن‌تر برای همگان بسازد.

امروز، درهای زندان تنها برای رهایی یک انسان باز نشدند؛ این درها نمادین‌تر از همیشه، به روی جامعه‌ای گشوده شدند که بیش از هر زمان دیگر به بخشش و مهربانی نیاز دارد. این لحظه ثابت کرد که در میان تاریکی‌ها، هنوز هم می‌توان نوری روشن کرد؛ نوری که راه را نشان دهد، زخم‌ها را التیام بخشد و به ما یادآور شود که انسان بودن، یعنی توانایی دوست داشتن و بخشیدن و شاید پیام نهایی این آزادی چنین باشد: زندگی همیشه فرصت دوباره دارد، اگر یاد بگیریم که ببخشیم...