اربعین؛ تجربه جاودانه عشق و فداکاری

هر سال، هنگامی که اربعین حسینی فرا می‌رسد، زمین و آسمان، نفس تازه‌ای می‌گیرند. اربعین سفری است به اعماق دل انسان‌ها، راهی است که مرزها و تفاوت‌ها را کنار می‌گذارد و میلیون‌ها انسان را از اقصی نقاط جهان با زبان‌ها و فرهنگ‌های متفاوت در کنار هم قرار می‌دهد. مردان و زنان، پیر و جوان، کودک و سالخورده، با قلب‌هایی مملو از عشق و دلتنگی، راهی کربلا می‌شوند تا حضور در مسیر اربعین، نشانه‌ای از وفاداری آنان به امام حسین(ع) باشد و همزمان فرصتی برای تجربه همدلی و فداکاری انسانی.

راه اربعین، تنها یک جاده خاکی نیست؛ هر قدمی که زائر بر زمین می‌گذارد، قصه‌ای از عشق، ایثار و استقامت را روایت می‌کند. زمین زیر پا، صدای دعاها و زمزمه‌های عاشقانه، همه با هم آهنگی می‌سازند که قلب هر بیننده‌ای را می‌لرزاند. زائران با هر قدم مسیر معنوی و روحی خود را می‌پیمایند. در این سفر، گذر از مرزهای ملیتی و زبانی، فرصتی یگانه برای تجربه همدلی و اتحاد انسانی فراهم می‌آورد.

یکی از برجسته‌ترین جلوه‌های اربعین، موکب‌ها هستند؛ ایستگاه‌هایی کوچک اما سرشار از نور و انسانیت. مردان و زنانی خستگی‌ناپذیر، با دستانی پر از نان، آب، دارو و لبخند، به زائران خدمت می‌کنند. هیچ چشم‌داشتی در کار نیست؛ تنها عشق به امام حسین(ع) و ارادت به مسیر. این موکب‌ها، نه تنها مایحتاج جسم زائران را فراهم می‌کنند، بلکه روح و قلب آنان را نیز تغذیه می‌کنند. در هر نگاه مهربانانه، هر لبخند و هر دست یاری‌دهنده، جلوه‌ای از والاترین ارزش‌های انسانی نمایان می‌شود همدلی، فداکاری، محبت و ایثار.

پیاده‌روی اربعین، تجربه‌ای منحصر به فرد است. زائران با عبور از مسیرهای طولانی و گاه سخت قلب و روح خود را  با عشق و معنویت پرورش می‌دهند. در طول مسیر، می‌توان صحنه‌های بی‌شماری از همدلی و فداکاری را مشاهده کرد؛ پیرمردی که عصایش را تکیه داده و خاطره‌ای از گذشته را زنده می‌کند، کودکی که دست در دست والدین، قدم می‌زند و معنای عشق و وفاداری را می‌آموزد، زنی که در گرمای مسیر با صدای آرام دعا، امید را به دیگران منتقل می‌کند. هر یک از این لحظات، جلوه‌ای از انسانی‌ترین ارزش‌هاست.

اربعین، آموزگار صبر و استقامت است. مسیر طولانی، خستگی و دشواری‌ها، فرصتی برای تمرین صبر و تقویت روحیه انسان‌دوستی فراهم می‌آورد. این سفر تجربه‌ای است که فرد را به درک عمیق‌تری از زندگی، عشق و مسئولیت اجتماعی می‌رساند. شب‌های مسیر، جلوه‌ای دیگر از معنویت و امید است. شمع‌ها و چراغ‌های روشن، در دل تاریکی، تصویری از نور و زندگی ارائه می‌دهند. هر نور کوچک، یادآور این است که حتی در تاریک‌ترین لحظات، عشق و ایمان می‌تواند راهنمای انسان باشد.

وقتی زائران در کنار این چراغ‌ها می‌ایستند و نگاهشان به کربلاست، مسیر تنها مسیر زمین نیست؛ مسیر دل‌هاست، مسیر انسانیت و عشق است. در راه، مرزهای ملیتی و زبانی رنگ می‌بازند و همه با هم، خانواده‌ای بزرگ انسانی را تشکیل می‌دهند. زائران، موکب‌داران، داوطلبان و حتی اهالی مسیر، همه با یک هدف مشترک، خدمت به عشق و وفاداری به امام حسین(ع) را به نمایش می‌گذارند.

هر قدم در اربعین، فرصتی برای تفکر، تأمل و ارتباط با ارزش‌های انسانی است. این گردهمایی بزرگ، اشک و لبخند، خستگی و امید، تلاش و فداکاری را با هم ترکیب می‌کند و تصویری بی‌بدیل از معنویت و انسانیت ارائه می‌دهد. هر زائر، در پایان مسیر، با قلبی پر از تجربه و روحی سرشار از عشق، به خانه بازمی‌گردد؛ اما داستانش، داستانی فراتر از خود اوست. این تجربه، در قلب تاریخ ثبت می‌شود و پیام عشق، فداکاری و انسانی زیستن را به نسل‌های بعد منتقل می‌کند.

یکی دیگر از جلوه‌های ویژه اربعین، پیوند نسلی و خانوادگی است. خانواده‌ها، دست در دست هم، نسل به نسل، قدم به قدم مسیر را طی می‌کنند و این تجربه، پلی می‌شود میان گذشته و آینده. کودکان با هر قدمی که برمی‌دارند، معنای وفاداری، صبر و عشق به اهل بیت را لمس می‌کنند. 

اربعین همچنین فرصتی است برای مشاهده حمایت‌های اجتماعی و داوطلبانه در بالاترین سطح انسانی. مردان و زنان داوطلب، گاهی ساعت‌ها و روزها بدون وقفه، در مسیر خدمت می‌کنند. آنها برای زائران غذا می‌پزند، آب و دارو فراهم می‌کنند و حتی جایی برای استراحت موقت ارائه می‌دهند. 

حس معنوی اربعین، در فضای دعا و زیارت نیز جلوه می‌کند. زائران در طول مسیر، لحظه‌هایی را برای نیایش و راز و نیاز با معبود اختصاص می‌دهند. زمزمه دعاها، اشک‌ها و ناله‌های عاشقانه، آهنگی واحد می‌سازند که تمام فضای مسیر را پر می‌کند. این صداها، نه تنها به معنای ارتباط زائر با امام حسین(ع) است، بلکه پیوند میان انسان‌ها را نیز تقویت می‌کند و حس اتحاد و همدلی را در دل جمعیت ایجاد می‌کند.

اربعین، درس بزرگی برای همه ماست عشق واقعی، فداکاری است؛ انسان واقعی، کسی است که برای دیگران قدم برمی‌دارد؛ و هر کسی که با قلبی پر از عشق و امید، راه امام حسین(ع) را می‌پیماید، در قلب خود و در تاریخ جاودانه می‌شود. این تجربه، یادآوری می‌کند که زندگی، تنها به دست آوردن و گرفتن نیست؛ بلکه بخشیدن، خدمت کردن و همراه شدن با دیگران است.

مریم اصغرپور