علی یحیایی:
میانگین سنی حفاظ قرآن در ایران از استاندارد جهانی بالاتر است
دبیر پنجمین دوره مسابقات دارالحافظین کلام وحی گفت: مقایسه داده‌های آماری داخلی با تجربه کشورهای موفقی چون مصر و عربستان نشان می‌دهد که ایران در زمینه سن آغاز و پایان حفظ قرآن از الگوی مطلوب فاصله دارد و این موضوع بازنگری جدی در نظام آموزشی و فرهنگی را ضروری می‌کند.
علی یحیایی، دبیر پنجمین دوره مسابقات دارالحافظین کلام وحی در گفت‌وگو با ایکنا از البرز با اشاره به روند آموزشی حفظ قرآن در کشور اظهار کرد: هرچند در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای توسعه آموزش‌های قرآنی و طراحی برنامه‌های منظم در مدارس و مراکز تخصصی قرآنی صورت گرفته، اما همچنان با وضعیت ایده‌آل به‌ویژه از حیث سنی، فاصله داریم.
وی گفت: برخی از مدارس و کلاس‌های تخصصی حفظ، برنامه‌هایی را طراحی کرده‌اند که براساس آن دانش‌آموزان باید تا سن ۱۲ تا ۱۵ سالگی موفق به اتمام حفظ کل قرآن کریم شوند، اما آنچه در عمل رخ می‌دهد، فاصله معناداری با این هدف دارد. مشاهدات میدانی و تحلیل آماری متسابقان حاضر در پنجمین دوره مسابقات دارالحافظین کلام وحی نشان می‌دهد که میانگین سنی حافظان در کشور ما عمدتاً در بازه ۱۵ تا ۲۰ سالگی قرار دارد.
یحیایی ادامه داد: این وضعیت در حالی است که در بسیاری از کشورهای اسلامی، به‌ویژه در کشورهای دارای سابقه و ساختار نهادینه قرآنی، سن حفظ به مراتب پایین‌تر است. در عربستان سعودی، اغلب کودکان از پایه اول یا دوم دبستان آموزش حفظ را آغاز می‌کنند و تا پایان دبستان یا نهایتاً اوایل دبیرستان موفق به اتمام آن می‌شوند. بر همین اساس، سن رایج پایان حفظ در این کشور بین ۱۰ تا ۱۵ سالگی گزارش شده است.
این مسئول همچنین با اشاره به الگوی کشور مصر گفت: در مصر، آموزش قرآن از سنین پایین‌تری آغاز می‌شود و کودکان بین ۵ تا ۷ سالگی وارد فرآیند آموزش حفظ می‌شوند. نهاد قرآنی الازهر که یکی از شاخص‌ترین مؤسسات آموزشی در دنیای اسلام محسوب می‌شود، معمولاً تا سن ۱۲ سالگی بسیاری از حافظان را فارغ‌التحصیل می‌کند. بر این اساس، سن رایج پایان حفظ قرآن در مصر بین ۱۰ تا ۱۴ سالگی است.
دبیر مسابقات دارالحافظین کلام وحی با اشاره به داده‌های آماری این دوره از مسابقات افزود: بررسی پراکندگی تحصیلی شرکت‌کنندگان، نکات مهمی را روشن می‌کند. براساس نمودارهای تحلیلی، بخش قابل‌توجهی از شرکت‌کنندگان در پایه‌های پنجم تا هفتم تحصیل قرار دارند، در حالی که به‌طور ایده‌آل، تمرکز سنی حفاظ باید به پایه‌های دوم تا چهارم ابتدایی منتقل شود تا در آینده‌ای نزدیک، میانگین سنی اتمام حفظ در کشور کاهش یابد.
وی تأکید کرد: این داده‌ها، صرفاً یک آمار نیستند، بلکه می‌توانند پایه‌ای برای تصمیم‌سازی و طراحی برنامه‌ریزی هدفمند در سطح استان و حتی کشور باشند. اگر بخواهیم آینده‌ای روشن برای نسل نوجوان قرآنی کشور ترسیم کنیم، باید هم‌اکنون برای کاهش سن آغاز حفظ و ارتقای کیفیت آموزش‌های پایه‌ای اقدام کنیم.
یحیایی با اشاره به عوامل مؤثر در موفقیت نظام‌های آموزشی حفظ در سایر کشورها بیان کرد: در کشورهای موفق، دو عامل نقش کلیدی دارند؛ نخست، پشتیبانی مستمر خانواده از فرزند در فرآیند آموزش، و دوم، نظام آموزشی منسجم و هدفمند. در کنار این دو، هر چه حمایت‌های اجتماعی، دسترسی به امکانات آموزشی و تشویق‌های فرهنگی بیشتر باشد، بدون تردید سن اتمام حفظ نیز پایین‌تر خواهد آمد.
وی در پایان گفت: اگر هدف ما تربیت نسل مؤمن، حافظ و عامل به قرآن است، نباید این مسئله را صرفاً به نهادهای قرآنی واگذار کنیم، بلکه نظام آموزش رسمی کشور، رسانه‌ها، نهادهای فرهنگی و حتی خانواده‌ها باید در این مسیر هم‌افزا عمل کنند. کاهش سن حفظ قرآن، یک مطالبه راهبردی و فرهنگی است که بدون عزم و اراده جمعی محقق نخواهد شد.
انتهای پیام 
