یک تولد، یک شهادت
در شبی که صدای تولد دخترش خانه را پر از زندگی کرد، پدرش در حمله‌ای ناجوانمردانه به شهادت رسید. سرهنگ رمضانعلی چوبداری رفت، پیش از آن که حتی فرصت دیدن چهره دخترش را پیدا کند؛ پدری که جانش را فدای سرزمینش کرد، بی‌آن‌که دستی بر گهواره نوزادش بکشد.
سرهنگ پاسدار رمضانعلی چوبداری، مسئول روابط عمومی سپاه امام حسن مجتبی(ع) استان البرز، صبح دوشنبه، دوم تیرماه در حمله ناجوانمردانه و بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی به مقر ستاد سپاه امام حسن مجتبی(ع) البرز به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
رمضانعلی سال‌ها بی‌هیچ توقعی خدمت کرد و پل ارتباطی مؤثر میان سپاه و رسانه‌ها بود. فروتنی و اخلاق نیکویش، تصویری جاودان در دل همکارانش به یادگار گذاشت.
اما تلخ‌ترین بخش این حادثه، همزمانی شهادت او با تولد دخترش بود. در شبی که خانه‌اش مملو از شادی و انتظار بود، بوی زندگی نو در فضا پیچیده و صدای گریه نوزادی تازه به گوش می‌رسید، حتی فرصت نکرد تا نگاه پر مهرش را به چهره معصوم دخترش بیندازد.
تصور کن مادری را که کودک تازه متولدش را در آغوش گرفته است و اشک‌هایش در کنار گریه کودک، لحظه به لحظه جاری است. کودکی که هنوز نمی‌داند سایه سنگین غم و تنهایی بر سرش افتاده است. این لحظه، جایی است که کلمات از بیان عاجزند و سکوت پر از درد و فریاد است.
این تلخی بی‌پایان، زخمی عمیق بر دل هر انسانی است و فریادی خاموش از هزاران خانواده‌ای که قربانی خشونت و جنایت رژیمی خونخوار شده‌اند؛ رژیمی که نه تنها به حق حیات، بلکه به عشق و امید انسان‌ها هم رحم نمی‌کند.
رژیم صهیونیستی، چهره کریه خونخواری است که سال‌ها با ترور، تجاوز و کشتار، نقاب عدالت و انسانیت به چهره زده است. رژیمی که حق زندگی میلیون‌ها انسان بی‌گناه را نادیده می‌گیرد و گلوله‌هایش خون هزاران امید و رویا را به خاک می‌ریزد.
تاریخ این رژیم نشان می‌دهد که پایه‌هایش بر کشتار و غصب بنا شده است؛ سرزمینی که از ابتدا بر خون مظلومان برپا شده است و با حمایت قدرت‌های بزرگ جهان همچنان به جنایت و ترور ادامه می‌دهد و امنیت و ثبات منطقه را تهدید می‌کند.
حملات اخیر این رژیم کودک‌کش به خاک این سرزمین تنها یک عملیات نظامی نبود؛ بخشی از جنگ روانی و فشار برای تسلیم ملت ایران است؛ جنگی علیه هویت، امنیت و عزت ما. اما مقاومت دیرینه این ملت و خون شهدایی چون رمضانعلی ثابت می‌کند که ما هرگز تسلیم نمی‌شویم و تا آخرین نفس در برابر ظلم ایستاده‌ایم.
رمضانعلی، رفت اما نام و راهش جاودان است. روز شهادتش، نوری تازه در دل خانواده‌اش زاده شد؛ نوری که آینده‌ای روشن و امیدبخش را نوید می‌دهد. راهت ادامه دارد، تا روزی که عدالت بر ظلم پیروز شود و سایه جنگ و خونریزی از سر خاک ایران و منطقه برای همیشه کنار رود.
شهادتت مبارک ای پاسدار مهربان، ای نماد عشق و ایثار. یاد و راهت تا ابد در قلب این ملت زنده خواهد ماند.
مریم اصغرپور
انتهای پیام
