سفر به دنیای قصه‌های کهن با نقالی
نیلا بنایی، دختری که با نقالی جادوی قصه‌گویی را به نمایش می‌گذارد، توانسته است دل‌های بسیاری را فتح کند. در سفر هنری‌اش نه تنها به معرفی فرهنگ و ادبیات ایران می‌پردازد، بلکه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با هنر، ارتباطی عمیق با مخاطب برقرار کرد.
نیلا بنایی، دختر 10 ساله‌ای که با نقالی جادوی قصه‌گویی را به نمایش می‌گذارد، توانسته است دل‌های بسیاری را فتح کند. از سن چهار سالگی به این هنر جذاب روی آورده و حالا به یک روایتگر جوان و بااستعداد تبدیل شده است. با شور و شوقی بی‌نظیر داستان‌های کهن ایرانی را زنده می‌کند و با هر نقالی، مخاطبانش را به دنیای خیال و افسانه‌ها می‌برد.
وی در هر اجرا، با استفاده از حرکات بدن، صداهای متنوع و عناصر بصری، قصه‌ها را به صورت زنده روایت می‌کند. به‌خوبی می‌داند که چگونه احساسات شخصیت‌ها را منتقل کند و این توانایی باعث می‌شود که مخاطبانش به راحتی با داستان‌ها ارتباط برقرار کنند. نیلا با انتخاب داستان‌های مختلف از فرهنگ غنی ایران، تنوع و جذابیت بیشتری به اجراهای خود می‌بخشد.
این نقال البرزی در سفر هنری‌اش، نه تنها به معرفی فرهنگ و ادبیات ایران می‌پردازد، بلکه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با هنر، ارتباطی عمیق با مخاطب برقرار کرد. او با نقالی خود به دیگر کودکان نیز الهام می‌بخشد و آن‌ها را تشویق می‌کند تا داستان‌های خود را روایت کنند و خلاقیتشان را پرورش دهند.
نیلا نماینده نسل جدیدی از هنرمندان است که با استفاده از هنرهای سنتی، به دنیای مدرن نزدیک‌تر می‌شوند و این توانایی را دارند که فرهنگ خود را به شیوه‌ای نوین و جذاب معرفی کنند. با هر داستانی که روایت می‌کند، نه تنها به حفظ میراث فرهنگی کمک می‌کند بلکه نشان‌دهنده قدرت هنر در ایجاد پیوندهای انسانی و انتقال پیام‌های عمیق است.
این هنرمند کوچک البرزی در گفت‌وگو با ایکنا از البرز اظهار کرد: من از چهار سالگی شاهنامه‌خوانی و نقالی را شروع کردم. در آن زمان، هنوز سواد نوشتن و خواندن نداشتم و همه چیز برایم جدید و هیجان‌انگیز بود.
وی افزود: از شش سالگی نیز حافظ‌خوانی را شروع کردم. من همیشه عاشق داستان‌ها بودم و وقتی مادرم مرا به کلاس‌های نقالی برد، احساس کردم که این همان چیزی است که همیشه دنبالش بودم.
این هنرجوی نقالی درباره نحوه آشنایی با نقالی گفت: مادرم عضو کتابخانه محله‌مان بود و همیشه برایم کتاب می‌گرفت و می‌خواند. یک‌بار به‌صورت اتفاقی در کتابخانه کلاس نقالی و شاهنامه‌خوانی برگزار شده بود و مادرم از این طریق با دنیای شاهنامه‌خوانی آشنا شد و مرا در این کلاس ثبت‌نام کرد.
بنایی ادامه داد: در حال حاضر حدود پنج سال است که در زمینه قصه‌گویی و نقالی فعالیت می‌کنم. هر بار که به صحنه می‌روم، حس فوق‌العاده‌ای دارم و دوست دارم داستان‌ها را به دیگران منتقل کنم و این تجربه برایم بسیار شیرین است.
این هنرمند البرزی در ادامه به تجربه شرکت در مسابقات مختلف نقالی و شاهنامه‌خوانی اشاره کرد و گفت: دو سال است که در مسابقه نقالی شرکت می‌کنم. امسال رتبه اول و سال گذشته نیز رتبه دوم را کسب کردم.
وی توضیح داد: این موفقیت‌ها برای من بسیار ارزشمند هستند چون نشان می‌دهد که تلاش‌هایم نتیجه داده است. هرچند گاهی در این مسیر سختی‌هایی هم وجود دارد، اما همیشه سعی کردم با تمرین و پشتکار بر آن‌ها غلبه کنم.
بنایی گفت: خوشبختانه در این مسیر خانواده‌ام همیشه در کنار من بودند و از من حمایت کردند. آن‌ها نه تنها من را تشویق کردند بلکه به من یاد دادند که چگونه با اعتماد به‌نفس روی صحنه بروم. دوستانم نیز همیشه از من حمایت کردند و وقتی من روی صحنه هستم، احساس می‌کنم که آن‌ها نیز بخشی از این لحظه هستند.
این دختر هنرمند البرزی در ادامه به همسالان خود توصیه کرد که اگر علاقه‌مند به این حوزه هستند، حتماً چند جلسه کلاس‌ها را تجربه کنند. اگر فن بیان خوبی دارند و به نظر خودشان می‌توانند در این راه موفق باشند، حتماً ادامه دهند. نقالی یک هنر زیباست که نه تنها تاریخ و فرهنگ ما را زنده نگه می‌دارد بلکه می‌تواند باعث ایجاد دوستی‌ها و ارتباطات جدید شود.
وی در پایان گفت که آرزو دارد روزی بتواند داستان‌های بیشتری را روایت و هنر نقالی را به نسل‌های آینده منتقل کند. می‌خواهد در جشنواره‌های بزرگ نقالی شرکت و داستان‌های ایرانی را در سطح بین‌المللی معرفی کند.
انتهای پیام
