روایت یک روز متفاوت در البرز؛ جایی که دل‌ها برای آینده می‌تپد
جشنواره‌هایی از جنس مشارکت و انسان‌دوستی، آیینه‌ای روشن از فرهنگ ریشه‌دار نیکوکاری در جامعه ایرانی‌اند؛ آیین‌هایی که در هیاهوی مسائل روزمره، بار دیگر بر جایگاه رفیع آموزش و نقش بی‌بدیل مردم در توسعه آن تأکید دارند. جشنواره خیرین مدرسه‌ساز، نه صرفاً یک مراسم تجلیل، بلکه روایتی زنده از ایمان به آینده، مسئولیت اجتماعی و پیوند بی‌کلام دل‌هایی است که بی‌ادعا، بنای دانایی را استوار می‌کنند.
به گزارش ایکنا از البرز، درست در روزهایی که دغدغه‌های اقتصادی و اخبار ناگوار از گوشه و کنار کشور سایه‌ای سنگین بر جامعه انداخته است در دل شهر کرج، محفلی سرشار از عطر انسانیت و ایمان به آینده برپا شد. بیست‌وهفتمین جشنواره خیرین مدرسه‌ساز استان البرز، صبحی متفاوت را در سالن همایش مؤسسه تحقیقات نهال و بذر رقم زد؛ جایی که گردهم آمدگان نه برای سود و منفعت، بلکه برای ساختن آینده فرزندان این سرزمین کنار هم نشسته بودند.
این جشنواره با حضور معاون عمرانی وزیر آموزش‌وپرورش، رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور، شماری از مسئولان استانی، خانواده شهید مدافع امنیت، سید روح‌الله عجمیان و خیرین بی‌ادعایی که سال‌هاست در سکوت، بنای دانایی و امید را می‌گذارند برگزار شد.
با ورود به سالن همایش، آنچه بیش از هر چیز جلب توجه می‌کرد، نه شکوه رسمی مراسم، بلکه صمیمیتی عمیق و آرامشی شکوهمند بود که در چهره‌های حاضران موج می‌زد. نگاه‌ها به سمت کسانی بود که با دستانی پر از بخشش و دل‌هایی آکنده از امید، مدرسه ساخته‌اند؛ مدارسی که حالا فراتر از آجر و سیمان، به نمادهایی از عشق، ایمان و مسئولیت اجتماعی تبدیل شده‌اند.
در میان برنامه‌ها، کلیپ‌هایی پخش شد از مدارس تازه‌تأسیس در نقاط دورافتاده، از لبخند کودکی در کلاس درس نوساز، از اشک شوق پدری که دیگر نیازی نیست فرزندش کیلومترها راه برود تا به مدرسه برسد. این تصاویر، بی‌نیاز از کلام، قلب‌ها را تسخیر کرد.
خیرین ستون‌های بی‌ادعای نظام تعلیم و تربیت‌اند
فرزاد شعبانی، سرپرست آموزش‌وپرورش استان البرز در این جشنواره با بیان اینکه حضور خیرین مدرسه‌ساز تنها مصداقی از کار خیر نیست، بلکه تجسم عینی یک فرهنگ غنی و یک سبک زندگی الهام‌بخش است، گفت: خیرین مدرسه‌ساز، الگوهای واقعی ما در نگاه به زندگی‌اند؛ افرادی که از منافع شخصی می‌گذرند تا آینده‌ای روشن‌تر برای فرزندان این آب‌وخاک بسازند. آن‌ها نشان می‌دهند که بخشش تنها یک انتخاب نیست، بلکه شیوه‌ای از بودن است.
وی افزود: هر مدرسه‌ای که ساخته می‌شود، سرمایه‌ای ماندگار است که هم جامعه را از نظر اجتماعی غنی‌تر می‌کند و هم دولت را در پیشبرد عدالت آموزشی یاری می‌دهد. در استانی مانند البرز که با رشد بی‌رویه جمعیت و تنوع فرهنگی روبه‌روست، همراهی این انسان‌های بزرگ بی‌بدیل است.
شعبانی تصریح کرد: ما موظفیم نه‌تنها از خیرین قدردانی کنیم، بلکه زمینه مشارکت نسل‌های بعدی از نیک‌اندیشان را نیز فراهم آوریم. مدرسه‌سازی یک مأموریت ملی است؛ یک حرکت جمعی برای پرورش نسلی آگاه، خلاق و متعهد.
مدرسه برای من یعنی زندگی
در میانه جشن، در گوشه‌ای خلوت، گفت‌وگویی کوتاه اما پربار با آقای موسوی، یکی از خیرین باسابقه البرز، انجام دادیم؛ مردی خوش‌لباس با چهره‌ای آرام که تاکنون ساخت بیش از ۱۰ فضای آموزشی در مناطق مختلف استان را در کارنامه دارد.
وقتی از او درباره انگیزه‌اش برای مدرسه‌سازی پرسیدم، کمی مکث کرد، لبخندی زد و گفت: بعضی‌ها خانه‌ای برای خود می‌سازند تا آسوده باشند. من خانه‌ای برای دیگران می‌سازم تا آرام شوم. مدرسه، خانه‌ایست که خدا در آن ساکن است.
وی ادامه داد: سال‌ها پیش، وقتی دیدم دخترکی از یک روستا هر روز ساعت‌ها راه می‌رفت تا به مدرسه‌ای که سقف نداشت برسد، دلم شکست. با خودم گفتم اگر می‌توانم خانه‌ای برای خودم بسازم، چرا نتوانم مدرسه‌ای برای او بسازم؟ از همان‌جا بود که این راه را شروع کردم.
این خیر مدرسه ساز توضیح داد: ما شاید یک نفر باشیم، ولی وقتی مدرسه‌ای می‌سازیم، آینده صدها نفر را می‌سازیم. آن‌ها بعدها پزشک، معلم، مهندس یا حتی یک خیر دیگر می‌شوند. و این زنجیره ادامه می‌یابد. این، همان جاودانگی واقعی است.
یکی از نکات برجسته این مراسم، تأکید بر فرهنگ‌سازی مشارکت مردمی در ساخت فضاهای آموزشی بود. سخنرانان و حاضران بارها بر این نکته تأکید کردند که «مدرسه‌سازی» دیگر تنها مسئولیت دولت نیست، بلکه یک حرکت ملی است؛ حرکتی که باید در بطن جامعه، میان نسل جوان و حتی در دل شهرهای توسعه‌یافته نیز ترویج یابد.
در انتهای مراسم، با اهدای لوح سپاس، تندیس یادبود و ذکر خاطراتی از خیرینی که دیگر در میان ما نیستند، فضای سالن از یک جشن رسمی به یک محفل صمیمانه بدل شد؛ محفلی از دل‌ها برای دل‌ها.
