دعا؛ ذکری برای نجات از ناامیدی

سعید طالبی در گفت وگو با ایکنا از البرز، اظهارکرد: دعا كردن، ذکری برای زنده شدن دل و در واقع همراه و همرنگ شدن با كل هستى است، خداوند در آیاتی از قرآن‌کریم نیز به صورت مستقیم و غیرمستقیم انسان‌ها را به انجام این امر دعوت کرده است. به عنوان مثال، در بخشی از آیه 60 سوره مبارکه غافر آمده: «وَ قَالَ رَبُّکُمُادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ پروردگار شما می‌گوید بخوانید مرا تا برای شما استجابت کنم». این نشان از اهمیت این حالت معنوی دارد.
وی با اشاره به اینکه انسان به واسطه دعا و توجه به خدا، شایستگی بیشتری برای درک فیض خداوند پیدا و در نتیجه تکیه‌گاهی برای برطرف کردن ناراحتی‌های خود پیدا می‌کند، افزود: جامعه و مردمی که فرهنگ دعا و نیایش را فراموش کنند، با مشکلات روانی و اجتماعی زیادی مواجه خواهند شد.
طالبی با تاکید بر اینکه دعا چراغ امید را در دل انسان روشن می‌کند، گفت: انسانى كه با دعا سر و كار دارد هرگز مایوس نمی‌شود چون معتقد است که پناهگاه واقعى بشر ذات خلاق عالم است.
این کارشناس ارشد علوم قرآنی در ادامه از شرایط استجابت دعا سخن به میان آورد و گفت: ارتباط مداوم با خدا در هر حال، اعتماد به خدا و اطمینان به اجابت او، قطع امید از غیر خدا و امید و اطمینان به خداوند و تلاش و کوشش در کنار دعا از جمله این شرایط است.
وی در پایان گفت: البته گاهی اجابت دعا بنا بر مصلحت در این دنیا صورت نمی‌گیرد و در آخرت به صورت پاداش نمایان می‌شود بنابراین اگر کسی بداند خداوند در عوض عدم اجابت دعا در دنیا، چه پاداشی برای او در آخرت در نظر گرفته است، هرگز ناامید نمی‌شود.
انتهای پیام./