Kur’an-ı Kerim’in Arapça olmasının faziletleri
Kur’an-ı Kerim’de “Kur’anen Arabiyyen” ifadesi geçer. Yani Cenab-ı Hak, Kur’an-ı Kerim’i Arapça olarak indirdiğini bildirir
Kur’an’nın Arapça olması Vahiy Kelam’ında birçok kez tekrarlanarak önemini göstermektedir.
Yusuf suresi 2. ayeti: “Anlayabilesiniz diye biz onu Arapça bir Kur’an olarak indirdik.”
Ayrıca Kur’an-ı Kerim’in Tâhâ suresi 113, Zümer suresi 28, Ra’d suresi 37 ve ahkaf suresi 12 ayetinde buna işaret edilmiştir.
Kur’an konusunda uzmanlar İlâhi Kelam’ın Arapça olduğuna yapılan vurgunun farklı anlamları olduğunu ileri sürdüler:
Biri Arapça dilinin açıklığıdır. Ragıp İsfehani sözlüğünde Arapçayı açık ve net bir dil olarak kabul etmekte ve Arapça Kur’an’ın hakkı açıkça gösterdiğini ve batılı açıklığa kavuşturduğunu söylemektedir.
Kur’an’nın neden Arapça olduğunun açıklamasında ise diğer dillere göre fesahat ve belagatta zengin olması nedeniyle olduğu söylenebilir. (fesahat:sözün doğru, açık ve kolay anlaşılır olması, belagat: lafız ve mananın uyumudur. Tek tek lafızlarla değil metin ve cümlelerdeki lafızların birlikteliği ile ilgilenir.)
Arapça, az kelimeyle birçok konuyu herhangi bir belirsizlik kalmadan beyan edebilme özelliğine sahip bir dildir.
Hicaz Araplarının dilinde ki zamirlerin çokluğu ve bu zamirlerin tesniye, müfred, cem diye ayrılması, kiplerin müzekker ve müennes olması, çoğulu belirten birçok kelimeler, kinayeler, istiareler vs. özellikleri nedeniyle az kelimeyle çok manalar herhangi anlaşılmaz bir nokta olmadan anlatılabilmektedir. Hicaz bölgesi ve Arapça son Peygamberin dinini ve Onun kitabını korumak ve varlığını sürdürmesi için en doğal yoldu.
Arap dilini diğer dillerden ayıran diğer bir özellik ise anlatım güzelliği ve gücüdür. Tüm bu nedenler Arapçayı diğer dillerde üstün kılmaktadır. Kur’an, apaçık anlaşılsın diye bu lisanla nazil olmuştur.
İlahi sünnetlerden birisi insanların hidayeti için resullerin gönderilmesidir. Resuller de insanlarla anlaşabilmek için gönderildikleri bölgenin dilleriyle konuşurlardı. Dil insanlarla iletişim kurmanın tek yoludur. Peygamberler de insanlarla iletişim halinde olmak zorunda idiler. Peygamberlerin kendi kavimlerinin dilleriyle konuşmaları ilahi sünnetlerden bir diğeri olup Kur’an’ın Arapça indirilmesinin sebeplerinden biridir.
Fussilet suresi 44. ayeti: “Şayet biz onu yabancı dilde okunan bir kitap olarak indirseydik mutlaka şöyle diyeceklerdi: “Âyetlerinin açık seçik anlaşılır olması gerekmez miydi? Bir Arap’a yabancı dilden bir kitap, öyle mi!” De ki: “O, inananlar için bir rehber ve şifadır; inanmayanlara gelince onların kulaklarında bir sağırlık vardır, Kur’an onlara kapalıdır. (Sanki) onlara çok uzaktan sesleniliyor.”
Arap dilinin Kur’an’ın indirilmesinden önceki ve sonraki durumuna tarihsel olarak bakarsak , İslam’ın gelişinden önce yaşayan Arapların birçok belagat ilkesini bildiklerini ve bazılarının şairlerin şiirleri hakkında hüküm verecek zayıf ve güçlü yönlerini vurgulayacak kadar becerikli olduklarını göstermektedir.
Kur’an aynı Araplardan ellerinden gelse Kur’an’ın sureleri gibi bir sure getirmelerini istemiş, sadece onlar değil daha sonraki zamanlarda da kimse bunu başaramadı. Bu, Kur’an’ın fesahat ve belagatına bir delil ve onun ilâhi bir kitap olduğunu ispatlamak için güzel bir örnektir.
En çok konuşulan başlıklar 