Rahmân suresi ve Allah’ın nimetlerini reddetme hakkında

Cenab-ı Hak insana birçok nimet vermiş olup lütufta bulunmuştur. İnsanlar yaratıcılarını gereği gibi takdir etmezler veya Allah’ın kullarını umursamadığını düşünürler.

Rahmân suresi Mekke döneminde inmiştir. 78 ayettir. 27. cüzde yer alır. Mushaftaki sıralamada elli beşinci, iniş sırasına göre doksan yedinci suredir.

Sure, adını ilk ayeti oluşturan ve Allah’ın sıfatlarından biri olan “er-Rahmân” kelimesinden almıştır.

Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: “Her şeyin bir gelini, süsü vardır; Kur’an’ın gelini de Rahman Suresidir”. Bu itibarla Arûs-ül Kur’an ; Rahman Suresinin bir diğer adıdır.

Rahman Suresi, dünyayı hem insanların hem de cinlerin kullandığı bir düzene tabi olarak kabul eder. Sure dünyayı kalıcı ve geçici olarak iki ayırır. Ahirette saadet ve ıstırap, nimet ve ceza birbirinden ayrılmıştır.

Sure, dünya ve ahiret hayatının  birbiriyle bağlantılı bir sisteme sahip olduğunu ve dünyada var olan her şeyin Cenâb-ı Hakk’ın bir lütfu olduğunu bildirmektedir. Bu yüzden insanlara ve cinlere  “Artık rabbinizin nimetlerinden hangisini inkâr edebilirsiniz?” anlamındaki cümleyi otuz bir defa sorar.

Sure Allah’ın bütün mahlukatını kapsayan rahmeti ile başlar ve Allah’a hamd ile son bulur.

Rahman Suresi, Allah’ın dünya ve ahiretteki nimetlerini sıralar. Kıyamet günü ve özellikleri ile insanların amellerinin nasıl değerlendirildiği de anlatılmaktadır.

Bu surede Kur’an-ı Kerim’in öğretilmesi, insanın ve cinlerin, bitki ve ağaçların göğün yaratılışı, hukukun üstünlüğü, yeryüzünün özellikleriyle yaratılışı, meyvelerin, çiçeklerin ve güzel kokulu bitkilerin yaratılması, tuzlu ve tatlı iki denizin ve deniz canlılarının birbirine bağlanması Allah’ın nimetlerinden bazıları olarak sayılmaktadır.

Daha sonra dünyanın sonu kıyamet günün gelişi, kıyamet günün özellikleri , mükâfat ve cezalarının hesabının nasıl yapılacağına işaret edilerek cehennem azabı ve salihlerin iyilikleri sıralanmakta, Cennet nimetlerinden bahçeler, pınarlar, meyveler, güzel ve sadık eşlerden bahsedilmektedir.

Kur’an’ı Kerim’de en küçük ayeti bulunan sure Rahman suresinin 64. ayetidir: (Mud hâmmetân(hâmmetâni).”İkiside yemyeşil.”

Rahman suresinin 19. ayetinde şöyle buyrulmaktadır: “O, birbirine kavuşmak üzere iki denizi salıverdi.” Yan yana yer alan ancak özelliklerinden dolayı birbirine karışmayan iki denizden bahsetmektedir. Araştırmacılar, bu ayetin Danimarka’daki Baltık Denizi ve Kuzey Denizi’nin kavuşmamasına işaret ettiğine inanıyor. Su parçaları birbirinden net bir sınırla ayrılmaktadır ve hiçbir zaman karışmazlar.