به گزارش ایکنا؛ فرامرزی روز گذشته 23 فروردینماه در این کارگاه اظهار کرد: پدیدارشناسی، روشی در حوزه مطالعات قرآن و حدیث است که خاستگاهش فلسفه بوده و در سطح مطالعات ادیان، مورد استفاده قرار می گیرد. این روش در مراکز دینشناسی بزرگ دنیا و در سطح بینالملل به کار گرفته میشود، اما در کشور ما چندان مورد استقبال واقع نشده است.
وی گفت: با در پیش گرفتن این روش در مطالعات دینی، بخشی از جنبههای مغفول مانده قرآن و حدیث و علوم دینی مشخص میشود و ابزاری برای کشف مراد اصلی متن، محسوب میگردد. در قرن بیستم که از قرون مهم در فلسفه به شمار رفته و مکاتب مهم فلسفی در این دوره به وجود آمد، روش پدیدارشناسی مورد استفاده دینشناسان قرار گرفته، به ویژه ادموند هوسرل که بحث پدیدارشناسی با این فیلسوف آلمانی مطرح شده است.
رامرزی در خصوص تعریف این روش اظهار کرد: پدیدارشناسی به معنای توصیف و تحلیل یک پدیدار بر اساس دادههای خود آن پدیده است، نه تحمیل احکام بیرونی. به عنوان نمونه در تحلیل یک سوره قرآن، از دادههای همان سوره بهره گرفته میشود، نه بر اساس فرضیهها و پیشفرضهای از پیش تعیین شده، چرا که پدیدارشناسی، فرضیه را نمیپذیرد.
وی افزود: هدف پدیدارشناسی، توضیح صریح و شناسایی پدیدههاست، آنگونه که در موقعیتی خاص از سوی افراد ادراک میشوند و مبنای فلسفی این روش آن است که در هر تجربه، حقیقتی وجود دارد. در واقع در روش پدیدارشناسی، پدیدهها با در نظرگرفتن نحوه بروز تجلی آنها قبل از هرگونه ارزشگذاری، تأویل یا قضاوت ارزشی، توصیف می شوند.
در پایان جلسه، دانشجویان سوالات خود را مطرح کرده و فرامرزی نیز به این پرسشها پاسخ داد.
انتهای پیام