خالق اولین اوّلی مسابقات بینالمللی قرآن ایران
همیشه اولین‌ها جزء ماندگارترین‌های هر رویدادی هستند. انگار خلق شده‌اند تا سال‌ها بعد با مرورشان، لبخندی از دور، لیز بخورد به اکنونمان، سیدمحسن خدام‌حسینی، خالق یکی از این اولین‌ها برای آنهایی که علاقه‌مند به فعالیت‌های قرآنی بوده‌اند، است.
به گزارش ایکنا، یک هفته تا آغاز سی‌وهفتمین دوره مسابقات بینالمللی قرآن جمهوری اسلامی ایران باقی مانده است و با برگزاری نشست خبری این مسابقات در روز ۱۱ اسفند، رسماً شمارش معکوس این رویداد آغاز می‌شود تا همه منتظر رونمایی یکی از متفاوت‌ترین ادوار مسابقات در سطح بینالمللی باشند.
رقابت‌هایی که در این دوره، متفاوت‌ترین شکل ممکن را تجربه خواهد کرد، در سال‌های ابتدایی برگزاری‌اش هیچ ذهنی متصور نبود که روزگاری برسد و قاریان و حافظان قرآن کریم به عنوان اصلی‌ترین عناصر وجودی، حضور فیزیکی نداشته باشند، اما رقابت‌ها همچنان در جریان باشد. (در گزارش‌های بعد به این موضوع پرداخته خواهد شد). این روز اما رسید و کمتر از یک هفته تا اکران آن باقی مانده است.
ایکنا به مناسبت نزدیک شدن ایام مسابقات، در قالب سلسله گزارش‌های کوتاهی اتفاقات جالب و خاطره‌انگیز برخی ادوار این رویداد بینالمللی را بازخوانی خواهد کرد تا در دوران کرونایی، دور از هم، ولی با هم، به مرور اتفاقات جالب مسابقات بپردازیم.
در اولین بخش از گزارش‌ها به سراغ اولین دوره رفته‌ایم، دوره‌ای که یکی از اساتید مبرز قرآنی را به جامعه معرفی کرد و بسیاری از اساتید امروز را هم او به جامعه تحویل داد. سیدمحسن خدام‌حسینی، خالق اولین اولی مسابقات بینالمللی قرآن ایران.
همیشه اولین‌ها جزء ماندگارترین‌های هر رویدادی هستند. انگار خلق شده‌اند تا سال‌ها بعد با مرورشان لبخندی از ناخودآگاه دور، لیز بخورد به نزدیکی‌های اکنونی که در آن هستیم. اولین‌ها همیشه حاوی قدیمی‌ترین و خاک‌خورده‌ترین خاطرات هر رویدادی هستند که فکر کردن به آنها شاید حال خراب این روزهای‌مان را درجه‌ای تغییر دهد.
اولین‌ها همواره سنگ محکی برای آن رویداد در ادوار بعدی هم بوده‌اند و آیندگان برای خاطره‌بازی، زمان مراجعه به هر رویدادی همیشه نگاهی ویژه به اولین دوره دارند، این نگاه هم اغلب با حس خوبی همراه است.
*اوایل دهه هفتاد، از سمت راست، عبدالوحید جعفرزاده، احمد ابوالقاسمی، عبدالرسول عبایی و سیدمحسن خدام‌حسینی*
اولین دوره مسابقات بینالمللی قرآن ایران از ۱۶ تا ۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۶۰ در حسینیه ارشاد تهران برگزار شد، مسابقاتی که باعث شد تا «سیدمحسن خدام‌حسینی»، جوانی 24 ساله را به عنوان اولین دارنده رتبه در این مسابقات به جامعه معرفی کند. در آن دوره هیچ شرکت‌کننده‌ای از ایران موفق به کسب رتبه در رشته حفظ کل قرآن نشد و برای همین خدام‌حسینی را باید اولین ایرانی صاحب عنوان در مسابقات بینالمللی قرآن کشورمان به حساب آورد.
دریافت این رتبه که یکی از خاص‌ترین رتبه‌های مسابقات است و اخلاق خاص این استاد برجسته کشورمان، در کنار سبک ویژه شاگردپروری او در سال‌های بعد، می‌تواند دلیل کافی و محکمی برای انتخاب او به عنوان یکی از اتفاقات جالب تاریخ مسابقات بینالمللی قرآن به حساب بیاید. استاد خدام‌حسینی چهره‌ای ویژه و محبوبی است که بسیاری از قاریان و حافظان برجسته این روزهای کشورمان افتخار شاگردی او و رفت و آمد به جلساتش را داشته و دارند.
این استاد سال‌های سال است که در مسجد ابوذر محله فلاح تهران، جایی که یادمان سوء قصد به مقام معظم رهبری در آن نصب شده، مشغول آموزش قرآن و البته سبک زندگی قرآنی به مخاطبان خود، که از هر طیفی در بین آنها دیده می‌شود، است. در روزگاری که بسیاری برای گرفتن یک لایک در دنیای مجازی دست به هر کاری می‌زنند، او اما میانه‌ای با این قبیل فضاها ندارد و هیچکس آخرین گفت‌وگوی او با رسانه‌ها را به یاد ندارد؛ انگار از آن جا مانده‌هاست که حوصله شرح قصه ندارد.
در پایان این گزارش، ذکر خاطره یکی از شاگردهای استاد و درسی که در عمل به او داده خالی از لطف نخواهد بود. یکی از شاگردهای این استاد نقل می‌کند: «زمانی در اوج جوانی از یکی از مسابقات معتبر بینالمللی و با کسب رتبه اول برگشته بودم بعد از چند روز سری به جلسه استاد زدم تا خودی نشان دهم و رفتار استاد قبل از کسب رتبه و بعد از کسب رتبه را بسنجم؛ منتظر بودم با عزت و احترام از من بخواهد تلاوت کنم، هرچه منتظر ماندم فایده نداشت، حتی نگاهش را هم دریغ کرده بود آن روز، نه تنها در آن جلسه اجازه تلاوت به من نداد، بلکه بعد از پایان جلسه من را نگه داشت یک جارو و یک لگن به دستم داد و گفت برو سرویس بهداشتی‌ها را تمیز کن ... بعدها متوجه رفتار متکبرانه خودم در آن جلسه که ناشی از کسب رتبه در یک رقابت معتبر بود، شدم. استاد، درس مهمی به من داد تا متوجه شوم این رتبه‌ها اگرچه مهم است، اما اصل نیست».
تیمور کاکایی
انتهای پیام
