حجتالاسلام سعید سعدی، مدير مؤسسه حقوق و قضای اسلامی اهواز، در گفتوگو با ایکنا از خوزستان، در ارتباط با آثار حضور در فضای اربعین حسینی گفت: افرادی که در اربعین شرکت میکنند مانند کسانی هستند که به آنها اجازه داده میشود، چند روزی در بهشت بگذرانند. وقتی میبینند انسانهای معمولی فارغ از هر سمت و هر مرتبه و تمکن مالی یا عدم تمکن مالی با هم به یک سمت حرکت میکنند، این همسو شدن از همه نژادها و طبقات و دین و مذهب، خانواده و ... خود مدرسه و تحولی بسیار عالی است.
وی اظهار کرد: نکته بعدی این است که این جهت کجاست؟ وقتی جهت در این مسیر به سمت حضرت اباعبدالله(ع) باشد که نماد ایثارگری، مظلومیت، حقانیت و نماد فریاد حقطلبانه است، باعث میشود انسانها به این سمت و سو بیایند.
این مدرس حوزه علمیه اظهار کرد: دیگر لازم نیست منبریها، نویسندگان و خطبا بگویند بهشت چگونه است. اینجا همه با هم مهربانند، همه با هم همزبان و همدل هستند. اختلاف لهجه، نژاد، زبان، مذهب و حتی بالاتر از آن اختلاف دین مانع همکاری و حرکت به سمت احقاق حق نمیشود. همه این موارد تا مدتی انسان در فضای خود نگه میدارد و این همان چیزی است که ما از اربعین میخواهیم و صاحب اربعین هم از ما طلب میکند که انسانها تحول پیدا کنند.
سعدی گفت: این اتفاق، یک دوره کوتاهمدت است که سالانه خداوند برای اربعینیها در نظر گرفته است و مردم با شرکت در آن خود را آماده تحول نهایی میکنند. کسی که میتواند یک هفته یا ده روز اربعینی باشد، برایش سخت نیست که یک ماه نیز اربعین داشته باشد و اگر تصمیم بگیرد میتواند تمام دوازده ماه سال را اربعینی باشد. مهربان باشد، گذشت کند، ایثار کند، نیت خیر داشته باشد، به ضعفا کمک کند و ... مانند اینها که همه از نتایج اربعین است.
وی با بیان اینکه نقش اصلی انبیا(ص) و ائمه(ع) این است که انسانها را از زنده بودن به زندگی کردن هدایت کنند، افزود: عدهای زنده هستند اما حیات طیبه ندارند یعنی زندگی آنها مطابق با ارزشهای حیوانی است. انسان باید وجودش برای دیگران فایده داشته باشد آن هم فایده زیاد، این همان آرزوی انبیا است و همان کاری است که خدا برای انبیا انجام داد.
سعدی گفت: آیه 31 سوره مریم «وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا؛ و مرا هر کجا که باشم مایه برکت (و رحمت) گردانید، و تا زندهام به عبادت نماز و زکات سفارش کرد» شاهد مثال ما درباره وظیفه انبیای الهی و ائمه و رهروان آنها است که خودشان هرجا باشند پر خیر و برکت باشند و دیگران هم به این امر تشویق کنند. امام حسین(ع) در حدیث «خَمْسٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ، لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَثيرُ مُسْتَمْتَعٍ: اَلْعَقْلُ، وَ الدّينُ وَ الْأَدَبُ، وَ الْحَياءُ، وَ حُسْنُ الْخُلْقِ» مقدمات رسیدن به این خیر و برکت را اشاره داشتند. براین اساس است که امام حسین(ع) مدرسه زندگی است.
انتهای پیام