نامه‌رسانی از عروسی تا مرگ
گروه اجتماعی ــ سرنامه‌رسان نامه‌رسان‌های قزوین گفت: کار ما در واقع هر روز به نوعی خاطره است، گاهی نامه‌ای برای فردی بردیم که فرد فوت کرده بود، گاهی نامه‌هایی رساندیم که گیرنده بسیار خوشحال شده است در واقع می‌توانم بگویم که به نوعی شریک شادی و غم مردم هستیم.
به گزارش ایکنا از قزوین، امید فرمانی انوشه، سرنامه رسان پست قزوین 15 سال در حوزه پست از نامه‌رسانی تا سرنامه رسانی را تجربه کرده است، خبرگزاری ایکنا به مناسبت روز پست با این سرنامه‌رسان به گفت‌وگو نشسته است.
خودتان را معرفی کنید؟
امید فرمانی انوشه 38 ساله هستم، 15 سال است که در اداره پست قزوین کار می‌کنم ابتدا کار توزیع انجام می‌دادم و در حال حاضر سرنامه‌رسان نامه‌رسان‌ها هستم، جزو قدیمی‌ترین‌ها نیستم اما زمانی که نامه‌های شخصی از طریق پست ارسال می‌شد، در خاطرم است.
چه شد که در پست کار خود را شروع کردید؟
حدودا سال 83 در آزمون ورودی پست شرکت کردم، برحسب اتفاق پذیرفته شدم و بعد از گزینش و گذراندن دوره‌های آموزشی مانند نوع مرسولات، نوع رفتار با هر مرسوله و هر سرویس و آموزش‌هایی که غالبا وجود دارد کار خود را شروع کردم، البته برای فعایت در پست منطقه‌شناسی و شناخت شهر نیز ضروری است اما این موضوع زمان‌بر و تجربی است و نمی‌توان در یک دوره آموزشی آن را یاد گرفت.
از روزهای اول کاری خاطره‌ای در ذهنتان باقی مانده است؟
ابتدا کار خود را در بخش توزیع نامه‌ها به عنوان نامه‌رسان آغاز کردم، شروع کارم همزمان شده بود با زمستان پر برف، بعد از مدت‌ها در قزوین برف اساسی آمده و شرایط سختی بود، اما هر روز به نوعی خاطره است، گاهی نامه‌ای برای فردی بردیم که فرد فوت کرده بود، گاهی نامه‌هایی رساندیم که گیرنده بسیار خوشحال شده است در واقع می‌توانم بگویم که به نوعی شریک شادی و غم مردم هستیم.
نامه‌رسانی با گذشته چه فرقی کرده است؟
در گذشته نامه‌ها معمولا بین آشناها ارسال می‌شد، اما امروزه به واسطه شبکه‌های مجازی حرف‌ها در کسری از ثانیه به صورت نوشتاری و تصویری منتقل می‌شوند و نامه‌ها کاربرد گذشته را ندارند، به همین دلیل اداره پست اغلب کارهای نیابتی مانند سند ملک، گواهینامه، کارت سوخت را برعهده دارد و می‌توان گفت در حال حاضر پست یکی از ارکان اصلی دولت در خدمات‌دهی است؛ بنابراین گیرنده‌ها منتظر هستند و احساس خاصی ندارند اما قدیم‌ها نامه شخص به شخص احساسی بود، ناراحت شدن و خوشحال شدن گیرنده مشخص می‌شد مثلا از خارج از کشور کارت پستال می‌آمد که برایش ارزش داشت اما این واکنش‌ها الان کمتر شده است.
یک نامه‌رسان چند نامه در طول روز توزیع می‌کند؟
با توجه به منطقه، هر نامه‌رسان به طور متوسط روزانه 150 تا 140 مرسوله توزیع می‌کند، اوایل کمتر بود، البته در موارد خاصی مثل اربعین که همه گذرنامه می‌خواهند حجم کار بیشتر است مثلا همین امروز 33 نامه‌رسان داریم که هر کدام 150 گذرنامه و 120 مرسوله عادی بردند، امروزه حجم مرسولات بیشتر شده است چرا که سرویس‌های جدیدی آمده و کارهای نیابتی افزایش یافته است.
پس این کارهای نیابتی واکنش‌های خاصی به همراه ندارد؟!
اتفاقا زمانی برگه‌های جریمه از طریق پست توزیع می‌شد، یک روز یک برگ جریمه برای یک بنده خدایی آمده بود؛ رسیدن و تحویل دادن برگ جریمه همزمان شده بود با روز ازدواج آقا و من نمیدانستم، وقتی به درب خانه‌شان رسیدم داماد و عروس وارد شدند که برگه جریمه را به داماد دادم و همه فامیل آن را به عنوان کادو حساب کردند.
تاکنون نامه یا بسته عجیبی مشاهده کردید؟
طبق قانون بسته بندی و لفاف بندی باید توسط اداره پست و توسط متصدی انجام شود، معمولا از پذیرفتن مواردی مثل حیوانات و مایعات خودداری می‌شود و این‌ها ممنوع است، برخی می‌پرسند از کجا می‌فهمید که کسی مواد جابه‌جا نمی‌کند؟ باید بگویم که سیستم پست مکانیزه است و همه مرسولات توسط دستگاه xray بررسی می‌شود و اگر مواد قابل اشتعال، مواد مخدر یا هر چیز دیگری باشد مشخص می‌شود.
این درست است که پست نتوانسته همپای رقبای بخش خصوصی قدم بردارد؟
در حال حاضر ترمینال، باربری و تاکسی‌رانی برای خودشان کار می‌کنند اما امنیت و اعتبار پست را ندارند، برخی از شرکت‌های خصوصی نیز وارد عرصه توزیع مرسولات شدند که اداره پست نظارتی بر آن‌ها ندارد اما طبق نظر سازمان تنظیم مقررات به عنوان اپراتور دوم پست انتخاب شدند.
پست چه مزیتی نسبت به بخش خصوصی دارد؟
پست دارای زیرساخت خوبی است و می‌توانید هر کجا حتی به روستاها مرسوله ارسال کنید و مطمئن باشید که به دستشان می‌رسد اما بخش‌های خصوصی زیرساخت ضعیفی دارند و به بسیاری از نقاط بسته ارسال نمی‌کنند، از طرفی پست نسبت به هر اپراتور دیگری در کمترین زمان ممکن بسته را ارسال می‌کند، شاید بتوان گفت که بروکراسی اداری مهم‌ترین معضل پست است اما در بخش خصوصی امکانات جمع‌آوری در محل وجود دارد اگرچه آن هم به شیوه درستی انجام نمی‌شود.
خریدهای اینترنتی چطور؟
برخی از خریدهای اینترنتی برای ما دردسر ایجاد می‌کند، در برخی موارد مشتری سفارش داده اما چیزی که تحویل گرفته متفاوت است با توجه به این که پرداخت در محل است و پول را ما دریافت می‌کنیم، مشتری از ما می‌خواهد که پول را پس دهیم اما واریز به روز است و دیگر کاری از دست ما برنمی‌آید.
وضعیت قزوین در ارسال مرسولات چگونه است؟
قزوین نسبت به استان‌های همجوار خود سطح خوبی دارد و نقطه قوت ما نیز شهر صنعتی و پست لجستیک است، اگر در بخش خارجی هم بخواهیم بگویم بیشترین مرسولات از قزوین به سه کشور استرالیا، آلمان و کانادا، ارسال می‌شود.
یک پستچی باید چه ویژگی اخلاقی داشته باشد؟
مهم‌ترین ویژگی اخلاقی پستچی امانتداری است اگر سهل‌انگاری صورت بگیرد با توجه به مرسوله باید خسارت پرداخت کند، در گذشته برای ازدواج از پستچی محل نیز سوال می‌پرسیدند چرا که به او اعتماد داشتند.
پستچی در چه مواردی باید خسارت پرداخت کند؟
برای مثال یکی از نامه‌رسان‌ها در بارندگی کار می‌کرد و گذرنامه را به صاحبش رساند اما پاکت خیس شده بود و گذرنامه کمی موج داشت، با اینکه پلیس گذرنامه را تایید کرد اما آن فرد اصرار می‌کرد که باید خسارت دریافت کند بنابراین نامه‌رسان هزینه صدور گذرنامه را پرداخت.
اداره پست در این موارد چه حمایتی می‌کند؟
یکسری موارد تقصیر نامه‌رسان نیست، باید سازمان حمایت کند و شاید در قالب پاداش این هزینه‌ها که عمدی نیست جبران شود، اما اگر گواهینامه، کارت ماشین و هرچیز دیگر گم شود جلب رضایت برعهده نامه‌رسان است و باید خسارت پرداخت کند یا با فرد متضرر کنار بیاید.
نامه‌رسانی بوده که تعداد زیادی نامه را گم کند؟
بله؛ یک پستچی نامه‌هایی را با موتور به شهر محمودآباد قزوین برده و توزیع کرده بود، اما در مسیر برگشت تحت شرایط خاصی خورجین که شامل چند نامه و کارت سوخت بود از روی موتور به زمین افتاده و او متوجه نشده بود، زمانی که فهمید چندین بار در آن مسیر رفت اما خبری نشد.
صندوق دسته کلیدهای صندوق‌های پستی شهر نیز در خورجینش بود بنابراین پستچی مجبور شد که تمام کلیدهای صندوق‌های سطح شهر را تغییر دهد، تقریبا سه ماه تمام درگیر کار بود و کلید تمام صندوق‌های سطح شهر را با هزینه شخصی عوض کرد، گذرنامه و کارت سوخت‌هایی که گم شده بود را دوباره پیگیری کرد تا صادر شود و هزینه آن را پرداخت.
6 ماه بعد یک آقایی به یکی از نامه‌رسان‌ها گفته بود من این خورجین را پیدا کردم، مال شماست؟ پستچی گفته بود که این 6 ماه پیش گم شده است و تو از کجا پیدا کردی که گفته بود این را همان موقع پیدا کردم اما در صندوق عقب ماشین گذاشته و یادم رفته بود، داخل همان خورجین دو فقره کارت سوخت ماشین بود که هنگام تحویل وجود نداشت و این نشان می‌داد که عمدا خورجین را نگه داشته بود، اگرچه در چنینی شرایطی درگام اول مدارک باطل می‌شوند اما هزینه‌های صدور آن برعهده نامه‌رسان است.
پس نامه‌رسانی کاری سخت و پر دردسر است؟
همه نامه‌رسان‌های حقوق و بیمه دریافت می‌کنند و استخدام هستند اما می‌توان گفت که یکی از مشکلات ما این است که ساعت کاری مشخصی نداریم و با توجه به تعداد نامه منطقه کاری باید کار کنیم ممکن است یک روز ساعت 12 کارمان تمام شود و یک روز ساعت 19 در واقع تایم روتین و مشخصی نداریم، از طرفی تعطیلات هم معمولا نداریم و بسته‌هایی که از راه‌های دور آمده و دیر رسیده است در رزوهای تعطیل توزیع می‌شود.
برای خودتان هم پیش آمده که چیزی را گم کنید؟
نه به این شکل، اما زمانی که نامه‌رسان بودم، صندوق پستی یکی مناطق شهر را تخلیه کردم و یک کارت پایان خدمت دیدم، طبیعتا هر مدرکی که پیدا می‌کنید باید به صندوق پستی بیاندازید تا به صاحبش برگردانده شود و از این موارد زیاد می‌بینیم اما صاحب کارت پایان خدمت را می‌شناختم و یکی از دوستانم بود که برای معافیت سربازی زحمت زیادی کشیده بود، کارت را برداشتم و غروب به سراغش رفت، بهش گفتم کارت معافیت را گم کردی؟ گفت نه! من هم چیزی نگفتم؛ چند روز بعد گفتم کارتت را بیار لازم دارم که بعد از یک روز گفت نیست و من تحویل دادم، درواقع می‌خواهم بگویم برخی موارد مردم خودشان نمی‌دانند که کارت یا مدارکشان گم شده است و وقتی تحویلشان می‌دهیم تعجب می‌کنند.
سخن آخر؟
حرفی نیست؛ با اجازه باید بروم تا به کار توزیع گذرنامه‌ها برسیم، این روزها واقعا سرمان شلوغ است.
انتهای پیام
