حفظ قرآن در خانواده یوسفی ارثی است/ قرائت قرآن قبل از دبستان

به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری، به مناسبت هفته کودک این خبرگزاری در صدد یافتن کودک و یا خانواده نخبه قرآنی به منظور معرفی بود اما پیگیری‌های متعدد این رسانه حاکی از آن است که چهارمحال‌وبختیاری در زمینه نخبه‌پروری قرآنی با مشکلاتی  مواجه است که امیدواریم عزم و تلاش همگانی در این راستا شکل بگیرد و نتیجه‌بخش باشد.

در این پیگیری‌ها خانواده‌ای را یافته‌ایم که انس و حفظ قرآن همچون شیئی قیمتی به همه اعضای آن به ارث رسیده و در این خانواده شش نفره چهار حافظ کل و یک حافظ شش جزء قرآن کریم پرورش یافته است و فرزندان اکنون هر کدام صاحب زندگی و مشغول تربیت قرآنی فرزندان خود هستند.

طاها کریمی کودک هفت ساله‌ و نوه سوم این خانواده قرآنی است که از چهار سالگی با قرآن مأنوس شده و قبل از اینکه به مدرسه برود و سواد خواندن و نوشتن را فرا بگیرد، قرائت قرآن را یاد گرفته است و به راحتی می‌تواند از روی قرآن آیات را قرائت کند.

زهرا یوسفی، مادر طاها که خود نیز حافظ کل قرآن کریم است، سه سال است که فرزندش را در کلاس‌های قرآنی جامعة‌القرآن شهرکرد شرکت داده است و طاها در این مدت مراحل روخوانی و قرائت قرآن را طی کرده و اکنون مشغول حفظ جزء سی‌ام قرآن است.

انگیزه این مادر قرآنی از همراهی پسرش در کلاس‌های آموزشی قرآن تنها قرار گرفتن کودکش در یک محیط امن و ایمانی و آشنا شدن با دوستان و مربیان قرآنی بود اما علاقه طاها سبب تداوم این مسیر و گذراندن دوره‌های آموزشی شده است.

دوره حفظ هشت ماهه جزء سی جامعةالقرآن از تیرماه آغاز شده و با وجود اینکه طاها اکنون کلاس اول است در کنار درس و تکالیف مدرسه هر هفته با شور و استقبال زیاد در هر سه جلسه آموزشی‌ در هفته شرکت می‌کند و تا امروز توانسته 22 سوره از جزء سی را حفظ شود.

این مادر قرآنی پیشرفت خوب طاها را به خاطر اهمیت قائل شدن خانواده به قرآن و نیز تشویق‌ها و هدیه‌هایی می‌داند که طاها بعد از حفظ هر سوره از پدر و مادرش دریافت می‌کند.

یوسفی تلاوت قرآن خود و همسرش در منزل را بر تربیت قرآنی فرزندش مؤثر می‌داند و معتقد است که اگر ولدین در خانه قرآن تلاوت کنند کودک نقش قرآن در زندگی و اهمیت آن را متوجه می‌شود و او هم تلاش می‌کند تا مفهوم و آیات قرآن را یاد بگیرد و در زندگی به کار ببرد.

طاها از زمانی که مفاهیم قرآن را یاد گرفته آن‌ها را در زندگی شخصی‌اش پیاده می‌کند به عنوان نمونه سلام کردن را فراموش نمی‌کند، نام خدا را آغاز هر کاری ذکر می‌کند، به پدر و مادرش احترام می‌گذارد و در جمع دوستان و فامیل کارهای بد دوستانش را درک می‌کند و به آن‌ها تذکر می‌دهد که خداوند و امام زمان(عج) از این کار شما راضی نیست واین حرکت شما آن‌ها را آزار می‌دهد.

طاها از اینکه در یک مرکز قرآنی در حال آموزش است اظهار رضایت می‌کند و خوشحال از اینکه همچون پدر و مادرش می‌تواند قرآن بخواند، احساس بزرگی می‌کند.

او سوره انفطار را به خاطر آسان بودن لفظ‌های عربی‌اش بیشتر از دیگر سوره‌هایی که تا کنون حفظ کرده است دوست دارد و می‌گوید: این سوره را بهتر از سوره‌های دیگر یاد گرفته‌ام و بیشتر دوستش دارم.

طاها خاطره‌ای شرینی از زمانی که دوره روانخوانی را می‌گذراند به یاد دارد که گویا این خاطره سبب افزایش انگیزه‌اش برای سپری کردن دوره‌های آموزشی شده و می‌گوید: روزی استاد از بچه‌ها قرائت سوره‌ای را پرسید که فقط من توانستم آن را صحیح قرائت کنم واستاد جایزه‌ای ویژه به من ‌داد.

زهرا یوسفی نیز در دوران نوجوانی در مقطع راهنمایی طی سه سال کل قرآن را حفظ کرد او به همراه خواهرانش بیشتر در خانه و توسط نوار و کاست قرآن را فرا گرفت و در رشته 20 جزء مسابقات بنیاد جانبازان رتبه اول کشوری، در رشته 10 جزء کشوری سپاه پاسداران رتبه اول کشوری و در مسابقات اداره اوقاف و امور خیریه و مراکز دیگر رتبه اول تا سوم استانی را کسب کرده است.

این مادر قرآنی گله‌ای از ادارات استانی دارد و معتقد است که برخی از ادارات تنها مسابقه قرآنی برگزار می‌کنند و هیچ فعالیتی برای کسب آمادگی شرکت‌کنندگان قبل از مسابقات انجام نمی‌دهند، در صورتی که شرکت‌کنندگان استان‌های دیگر با آمادگی بالا در مسابقات حاضر می‌شوند و همین موضوع سبب می‌شود که اگرچه تعداد شرکت‌کنندگان حاضر در مسابقات از استان زیاد باشد اما رتبه و مقامی کسب نکنند.

پیشنهاد ایجاد کلاس تثبیت حفظ و قرائت در استان

لذا به مسئولان قرآنی استان پیشنهاد داد تا کلاس‌هایی به منظور تثبیت حفظ و یا قرائت برگزار کنند تا قاریان و حافظانِ تربیت شده به حال خود رها نشوند و پیوسته تحت نظارت  یک استاد در حال مرور و آماده شدن برای مسابقات باشند.

مهجوریت قرآن دغدغه اصلی یوسفی بود و معتقد است برای رفع این مشکل باید قرآن از کودکی به فرزندان آموزش داده شود و می‌گوید: روزی با معلم مدرسه طاها صحبت کردم تا اجازه بدهد پسرم زودتر به خانه بیاید و بتواند به کلاس حفظ قرآن برود اما معلم در پاسخ به من گفت: کلاس قرآن را به تابستان موکول کن و الان درس مهم‌تر است، الان برای یادگیری زبان عربی زود است فرزندت دل‌زده می‌شود.

اما آیا این رفتار معلم مناسب بوده است؟ آیا کودکانی که از همین سن به کلاس‌های زبان و ... می‌روند مورد تشویق دوست و آشنا و حتی مدارس قرار نمی‌‌گیرند؟ آیا این سن تنها برای یادگیری قرآن زود است؟

این‌ها سؤالاتی هستند که متولیان فرهنگی و قرآنی می‌توانند پاسخی برای آن‌ها بیابند و این فرهنگ‌سازی برای ایجاد جامعه قرآنی تلاش همگان اعم از خانواده، مدارس و مسئولان را می‌طلبد تا انشاالله به جامعه مطلوب قرآنی نزدیک شویم.