چرا امام حسن(ع) صلح كرد
گروه اجتماعی ـ مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم به تبیین دلایل صلح امام حسن مجتبی(ع) پرداخت و گفت: نپذیرفتن ذلت، ضعف در جبهه خودی، مقابله در منبر و غیره از جمله دلایلی است كه برای صلح آن امام همام می‌توان برشمرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین امین رصاف، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در گفت‌وگو با ایكنا از فارس، ضمن تسلیت فرا رسیدن سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) گفت: یكی از سئوالاتی كه در رابطه با امام حسن مجتبی(ع) صورت می‌گیرد مسئله صلح ایشان است و كمتر توجه شده است كه عمق این مسئله چه بود.
وی افزود: از برخی جواب‌هایی كه امام حسن مجتبی(ع) به خاصان خود در این رابطه می‌دادند مشخص می‌شود كه آنچه مهم بود، این است كه معاویه تمام تلاش خود را می‌كرد تا از ضعفی كه در میان لشكریان است استفاده كند و امام را به اسارت بگیرد و بعد از آن امام و اهل بیت و دوستانش را به آزاد كند و بگوید كه این‌ها آزاد شدگان ما هستند به تلافی فتح مكه كه پیامبر(ص) در رابطه با ابوسفیان فرمود این‌ها آزاد شدگان هستند.
ذلت با حركت ائمه همخوانی ندارد
رصاف ادامه داد: یعنی آنچه كه امام به شدت در آن حساس بود در همین مسئله است زیرا اگر دشمن بر پیشانی جبهه حق ذلت را بنشاند، این ذلت با حركت ائمه هیچ همخوانی ندارد.
این مدرس حوزه‌های علمیه با بیان اینكه در كربلا اسارت بود، اما ذلت نبود، گفت: تمام تلاش معاویه این بود كه امام حسن مجتبی(ع) و اهل بیت(ع) را ذلیل كند و امام با یك برنامه حساب شده نگذاشتند كه این اتفاق بیفتد و آن‌ها را بخواهند آزاد كنند چون معاویه آن‌قدر زیركی داشت كه امام را به‌صورت علنی در مقابل مردم به شهادت نرساند ولی می‌خواست او را ذلیل كند.
الگوی مذاكره، صلح امام حسن(ع) نیست
وی، نكته دومی در رابطه با صلح امام حسن(ع) را ضعف در جبهه خودی دانست و گفت: باید دقت كنیم این‌طور تصور نشود كه در زمان ما كه این همه جوانان جان بر كف وجود دارد، الگوی مذاكره می‌تواند صلح امام حسن(ع) باشد، در حالی كه آنچه امام را به صلح وادار كرد، علاوه بر خنثی‌سازی توطئه معاویه برای ذلیل كردن امام، ضعف در جبهه خود بود وگرنه لشكر امام فراهم بود.
چرا به امام حسن(ع) «مذل‌المؤمنین» می‌گویند
رصاف همچنین گفت: نكته دیگر هم كه باید بدان توجه بسیار كنیم، این است كه امام حسن مجتبی(ع) در عین حالی كه با معاویه صلح می‌كند، بر روی منبر به‌شدت با معاویه سخن می‌گوید و شجاعت ایشان در جنگ‌ها زبانزد خاص و عام بود و اصولاً آن حضرت از كودكی واقعاً شجاع بود و همه این را می‌دیدند و می‌دانستند با تمام این تفاسیر امام در برخورد با مردم بسیار متواضع بود به طوری كه مردم به خودشان اجازه می‌دانند با ایشان به تندی صحبت كنند.
عضو جامعه اساتید حوزه‌های علمیه فارس اضافه كرد: این نكته بسیار مهمی است كه امام در مقابل دشمنانش بسیار تند و تیز صحبت می‌كند ولی در مقابل آن آنچنان تواضع دارد كه او را «مذل‌المؤمنین» می‌نامند زیرا به سادگی با مردم ارتباط برقرار می‌كرد.
وی یادآور شد: اگر كسی از شام به مدینه می‌آمد كه در اثر تبلیغات مسموم معاویه به پدر امام دشنام می‌داد با همه ارزشی كه برای پدر بزرگوارشان قائل بود، اما چون می دید این فرد نادان است و بر اثر نادانی دشنام می‌دهد، به منزلش دعوت می‌كرد و به آن رسیدگی می‌كرد و این افراد وقتی می‌خواستند از خانه امام حسن(ع) می‌گفتند محبوب‌ترین فرد شما هستید.
رصاف با بیان اینكه نام امام حسن(ع) یك نام ملكوتی است و نشانه درجه بالای معنوی ایشان است، گفت: امام طوری رفتار می‌كردند كه فضای منفی افراد تبدیل به فضای مثبت می‌شد.
فاصله رفتاری و فكری خود را با امام كم كنیم
مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم گفت: این‌ها نكات بسیار مهمی است و باید فاصله رفتاری و فكری و اندیشه‌ای خودمان را با آن حضرت كم كنیم تا بتوانیم هر چه بیشتر از آن امام بهره ببریم.
