سیداسدالله مدنی در ۱۲۹۲ خورشیدی در شهرستان آذرشهر استان آذربایجانشرقی دیده به جهان گشود؛ نام پدرش میرعلی بود و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه طالبیه تبریز به پایان رساند و علوم مقدماتی را نزد علمایی همچون «میرزا محمدحسن منطقی و میرزا محسن میرغفاری» آموخت و سپس برای کسب تحصیلات بیشتر رهسپار حوزه علمیه قم شد.
وی پس از گذراندن درسهای مقدماتی حدود چهار سال به تحصیل دروس منقول در محضر امام(ره) مشغول شد و این کلاسها مقدمهای شد تا وی بتواند، اهداف والا و انقلابی خویش را در کنار بنیانگذار انقلاب اسلامی دنبال کند.
تلاشهای این مبارز انقلابی همواره در راستای حمایت از بنیانگذار انقلاب بود تا جایی که وی اطاعت از امام خمینی(ره) را بر همگان واجب میدانست. از طرف دیگر، معمار بزرگ انقلاب نیز به وی محبتی ویژه داشتند و در سخنانی این عالم ربانی را دست راست خویش نامیدند.
آیتالله محسن مجتهدشبستری، نماینده سابق ولیفقیه در آذربایجانشرقی، با تأکید بر اینکه آیتالله شهید مدنی از پیروان واقعی امام خمینی(ره) بود، میگوید: «این عالم مجاهد به مصداق سخن شهید آیت الله سیدمحمد باقر صدر، ذوب شده در امام خمینی(ره) بود همانگونه که امام راحل(ره) در اسلام ذوب شده بود».
وی، شهادت آیتالله مدنی در محراب نماز را نشانهای از عظمت شخصیت این عالم انقلابی عنوان کرد و در ادامه معتقد است: «حیف است که چنین انسانهایی به مرگ طبیعی بمیرند و اجر و مزد رسالت و جهاد این گونه انسانها ایجاب میکند، که با شهادت از دنیا بروند. این شهید هر سه امتیاز علم، تقوا و جهاد را دارا بود و از نظر علمی شخص صاحب نظر و دارای معلومات بالای حوزوی بود که علاوه بر آن معلم تقوا، اخلاق و مجاهد در راه خدا و نیز از فضلا و طلاب انقلابی بود که برای حمایت از مجاهدان در راه خدا، بخش زیادی از کتاب های خود را برای کمک به شهید نواب صفوی فروخت تا مقدمات این جهاد را فراهم سازد».
حجتالاسلام محمود نورپور، امام جمعه آذرشهر، هم با بیان اینکه شهید مدنی اسوه تقوی و نماد روشنگری و زندگانی این عالم ربانی درس بندگی و عبودیت بود، میگوید: « شهید مدنی قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همانند سرباز اسلام همیشه با افکار و اندیشههای انحرافی مبارزه میکرد و در نهضت امام خمینی(ره) هم در کنار رهبر کبیر انقلاب به روشنگری میپرداخت و در تقوای الهی و مبارزه با دشمنان دین و قرآن سرآمد بود».
آیتالله مدنی پس از مدتی برای گسترش گنجینه دانش خویش رهسپار نجف اشرف شد و در مدت حضور در این مکان مقدس همه تلاش خود را برای استفاده از علم و دانش بزرگانی همچون آیات عظام «محمد باقر حکیم، سید ابوالحسن اصفهانی و عبدالهادی شیرازی» به کار بست و افزون بر تکمیل تحصیلات عالی، آموزش در سطوح مختلف را آغاز کرد. این عالم ربانی به دستور آیت الله حکیم، کرسی تدریس لمعه، رسایل، مکاسب و کفایه را به عهده گرفت. به تدریج این سمت او را در زمره استادان مشهور حوزه علمیه نجف اشرف قرار داد و با تلاش های شبانه روزی در راه دستیابی به علم و معرفت به مقام اجتهاد نائل شد.
پس از به ثمر رسیدن قیام ملت ایران به رهبری امام خمینی(ره) در بهمن ۱۳۵۷ خورشیدی وی فصل دیگری از مبارزه های خود را برای پاسداری از آرمانهای ارزشمند اسلامی آغاز کرد و با دعوت مردم همدان از این عالم فرهیخته، او امامت جمعه این شهر را برعهده گرفت و پس از مدتی به مجلس خبرگان قانون اساسی راه یافت. همچنین پس از شهادت آیتالله قاضی طباطبایی از طرف امام خمینی(ره) به عنوان نماینده ولی فقیه و امام جمعه شهر تبریز برگزیده شد.
آیتالله مدنی در جبهههای نبرد علیه رژیم بعث عراق نیز برای تقویت روحیه رزمندگان حضوری فعال داشت و در کنار رزمندگان اسلام به مبارزه می پرداخت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، آیتالله مدنی از سوی مردم همدان به نمایندگی مجلس خبرگان انتخاب شد و بعد از شهادت آیتالله قاضی طباطبائی از سوی امام خمینی(ره) به سمت امام جمعه و نماینده امام در تبریز منصوب شد.
تلنگر شهید آیتالله مدنی در نطق سال ۵۹ در مجلس خبرگان هشدار تکاندهندهای به شخصیتهای مطرح و انقلابیون آن زمان داشت که امروز عمق آن را بیشتر درک میکنیم.
این عالم ربانی با اشاره به ماجرای یوسف و زلیخا در قرآن کریم به آن قسمت داستان اشاره کرد که وقتی زلیخا از عیبگیری زنان صمر با خبر شد آنان را به ضیافتی دعوت کرد و به دست آنان کارد و ترنجی داد و در میان مهمانی به یوسف دستور داد که وارد ضیافت شود، آمدن یوسف همان و بریده شدن دست زنانی که ملامتگر زلیخا بودند.
این شهید بزرگوار از پشت همان تریبون ادامه داد: آقایان! نکند در محشر و قیامت محمدرضا پهلوی جلوی مار بکیرد و بگوید دیدید شما هم وقتی دستتان ترنج دادند، دستتان را بریدید و مثل من کاخنشین و طاغوتی شدید.
این چهره نورانی اسلامی، عمری را در تهذیب نفس و خدمت به اسلام و تربیت مسلمانان و مجاهده در راه حق علیه باطل گذراند و از چهرههای کمنظیری بود که به حد وافر از علم و عمل و تقوا و تعهد و زهد و خودسازی برخوردار بود. سرانجام آیتالله سیداسدالله مدنی که خدمات شایان توجهی را به این دیار انجام داد، در هنگامه اقامه نماز جمعه در شهر تبریز در محراب عبادت به وسیله منافقان به مقام والای شهادت نایل آمد و به دیار حق شتافت.
انتهای پیام